Όχι μόνο υπάρχει παραπληροφόρηση, αλλά τώρα θα υπάρχει και φίμωση (*), έτσι ώστε να πιστεύουμε ότι όλα πάνε καλά. Κι όσο πέφτουμε όλα θα είναι καλά κι ήσυχα, μέχρι να ακουστεί ο γδούπος της πτώσης. Έτσι ενώ στην Αθήνα σήμερα το βράδυ γινόταν χαμός, πολλές πηγές ενημέρωσης είχαν ρίξει τον ύπνο του δικαίου.
Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να στέλνουμε σήματα καπνού με το φλεγόμενο δέντρο του Συντάγματος και τις στάχτες της πλαστικής δημοκρατίας. Όχι δεν καίγεται πάλι κάποιο βουνό, οι ψευδαισθήσεις μας είναι που πήρανε φωτιά και οι ανάσες μας που μυρίζουν καπνό. Θέλω να δείς από μακρυά τούτες τις φωτεινές νύχτες, την επόμενη φορά που θα μας σημαδέψεις με την κάνη σου.
Αλλά δεν θέλεις να ακούσεις, ούτε να καταλάβεις. Παρά μονάχα περιμένεις να τελειώσουν όλα αυτά πως και πως για να γιορτάσεις ανέμελα, να στρωθείς στο επόμενο φαγοπότι. Τώρα όμως αναγκαστικά θα μας αφήσεις, να κάνουμε το δικό μας γλέντι. Αύριο μπορείς να πανηγυρίζεις ότι κέρδισες. Εξάλλου, μόνο για τα πανηγύρια είσαι...
Αλλά δεν θέλεις να ακούσεις, ούτε να καταλάβεις. Παρά μονάχα περιμένεις να τελειώσουν όλα αυτά πως και πως για να γιορτάσεις ανέμελα, να στρωθείς στο επόμενο φαγοπότι. Τώρα όμως αναγκαστικά θα μας αφήσεις, να κάνουμε το δικό μας γλέντι. Αύριο μπορείς να πανηγυρίζεις ότι κέρδισες. Εξάλλου, μόνο για τα πανηγύρια είσαι...
Τώρα απλώς κοιτάζεις αμήχανα, και μουδιάζεις από φόβο. Φοβάσαι μην σου χαλάσουν την βιτρίνα σου, αγωνιάς μην σου σκίσουν τον βολικό σου καναπέ. Κι όλα αυτά σου φαίνονται τόσο ξένα. Σκέφτεσαι να μας δώσεις κανένα οικόπεδο σε δάσος, καμιά λίμνη οθωμανικής ιδιοκτησίας, ή έστω μια θέση στη Siemens. Αλλά εμείς ζητάμε απλώς ένα κομμάτι ουρανό, για να μπορούμε να αναπνέουμε και να ζούμε ανθρώπινα.
Μα εσύ δεν θέλεις να ακούσεις και σηκώνεις το πιστόλι. Μας ρίχνεις δύο σφαίρες για τον αποχαιρετισμό και την τρίτη στην καρδιά. Κι ύστερα δεν έχεις μάτια να δεις το αίμα που χύνεται στο δρόμο, δεν το βλέπεις πώς γίνεται οργή. Ρίχνεις σύννεφα καπνού, για να σκεπάσεις την ντροπή σου. Ρίχνεις χημικά, γιατί είμαστε σμήνος εντόμων που στοιχειώνουμε τον ύπνο σου.
Έτσι ήσυχα τα σκέφτομαι όλα τούτα, κι εύκολα ρίχνω κατάρες, εύκολα βρίσκω τους ενόχους για όλα αυτά απέναντι μου. Μα μέσα μου βαθιά το ξέρω, πως κι εγώ άφησα να σκοτώσουν ένα παιδί. Γι' αυτό δεν θέλω να μείνω απαθής άλλο πια. Θέλω να μην ξανασυμβεί, θέλω να φέρουν πίσω την ελπίδα. Τα λόγια τους είναι κούφια, ιδίως όταν αυτοί που μιλάνε κρατάνε όπλο.
*Για το φίμωμα πέρα από άμεση ανταπόκριση, ακολουθεί κείμενο από το troktiko
[Παιδιά μην περιμένετε ενημέρωση από τα κανάλια. Έχει γίνει άτυπη συμφωνία από τα ΜΜΕ να ρίξουν τους τόνους και να μην πληρώνουν ζωντανές συνδέσεις και link. Γιαυτό και ενώ όσα γίνονται τώρα δικαιολογούν ζωντανές συνδέσεις κανένα κανάλι δεν ασχολείται. Τα ΜΜΕ κατευθύνουν την χώρα όπου θέλουν.
Είναι αλήθεια παιδιά. Γιαυτό δεν βλέπετε έκτακτα παρά μόνο κάποιες τηλεφωνικές. Και οι συνδέσεις θα είναι τουλάχιστον κατά το 1/3 λιγότερες από αυτές που ξέραμε.]
Αναμετάδοση από http://troktiko.blogspot.com/2008/12/blog-post_2423.html
[Παιδιά μην περιμένετε ενημέρωση από τα κανάλια. Έχει γίνει άτυπη συμφωνία από τα ΜΜΕ να ρίξουν τους τόνους και να μην πληρώνουν ζωντανές συνδέσεις και link. Γιαυτό και ενώ όσα γίνονται τώρα δικαιολογούν ζωντανές συνδέσεις κανένα κανάλι δεν ασχολείται. Τα ΜΜΕ κατευθύνουν την χώρα όπου θέλουν.
Είναι αλήθεια παιδιά. Γιαυτό δεν βλέπετε έκτακτα παρά μόνο κάποιες τηλεφωνικές. Και οι συνδέσεις θα είναι τουλάχιστον κατά το 1/3 λιγότερες από αυτές που ξέραμε.]
Άμα τους σπάσουνε τα κωλοκάναλά τους να δούμε τότε...
ΑπάντησηΔιαγραφήpretty δυστυχώς τα κανάλια κάνουν την δική τους δουλειά, κι εμείς πρέπει να κάνουμε την δική μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς όσοι είναι στους δρόμους, δεν χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξημέρωσης για αναμετάδοση πληροφοριών, ούτε περιμένουν βοήθεια από αυτά, φυσικά.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΜΠΗΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΡΤ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια πέτρα που έρχεται από πολύ παλιά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας χειρουργός του Δημοτικού Νοσοκομείου Φαρσάλων ετοιμάζεται να χειρουργήσει έναν τραυματία. Ακούγοντας στο ραδιόφωνο το τελεσίγραφο της ΕΣΣΔ προς τη Δύση σχετικά με το Βερολίνο, η ανησυχία που τον κατέτρωγε για την πορεία του κόσμου φουντώνει. Βλέπει τον πόλεμο που διάσπαρτος συνεχίζεται σε πολλά μέρη του πλανήτη και απειλεί να παγκοσμιοποιηθεί για τρίτη φορά. Βλέπει την πείνα που μαστίζει τα περισσότερα μέρη του πλανήτη και μεγάλο μέρος της χώρας του. Και ανησυχεί. Δεν βλέπει διέξοδο πουθενά, δεν βρίσκει ελπίδα πουθενά. Και ανησυχεί.
Η μητέρα τού τραυματία τον παρακαλεί: «Γιατρέ μου, σώσε το παιδί μου. Το παιδί μου, γιατρέ». Την κοιτάζει με περιφρόνηση. Ο πόλεμος σκοτώνει χιλιάδες κάθε μέρα· η πείνα σκοτώνει χιλιάδες κάθε μέρα. «Το παιδί μου, γιατρέ». Δηλώνει ακαταλληλότητα να χειρουργήσει λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας, αφήνει σε συνάδελφό του την επέμβαση και φεύγει.
Στο δρόμο, με την ανησυχία να τον πνίγει, περνά μπροστά από ένα καφενείο. Βλέπει μέσα τους ανθρώπους, ανέμελους, να παίζουν, να κουτσομπολεύουν, να χαχανίζουν. Τους βλέπει ήσυχους. Δεν ανησυχούν. Δεν είναι ανήσυχοι αυτοί, είναι ήσυχοι. Ο πόλεμος, η πείνα κι η ησυχία. Ο πόλεμος, η πείνα κι η έλλειψη ανησυχίας. Ο πιο επικίνδυνος εχθρός είναι η απουσία ανησυχίας, η αδιαφορία. Έσκυψε, πήρε μια κοτρόνα και την εκσφενδόνισε στη βιτρίνα του καφενείου.
"Σήμα κινδύνου", Α.Σαμαράκης, 1959
Αντιγραφή από http://katalipsiasoee.blogspot.com/
@Pretty
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπήκανε και "γράψανε" , διαλέγοντας την ώρα του πρωθυπουργικού διαγγέλματος, όταν χειροκροτούσαν οι αυλοκόλακες.
@Ανώνυμε
Ακριβώς , Μια πέτρα στην αδιαφορία τους .
Αλήθεια που είναι οι καλλιτέχνες κι οι διανόουμενοι; Γιατί πρέπει να προστρέχουμε μόνο σε παρελθούσες αναφορές; Η σιωπή μπορεί να είναι κι ενοχή σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ένα τραγούδι γραμμένο για όσα συμβαίνουν, λίγο πριν συμβούν:
Μπουρλότο...Active Member
...Μπουρλότο στα σουλτανάτα των κομμάτων
κι άμεση αναγνώριση πτωμάτων,
μπουρλότο σε κάθε εφορεία και ΙΚΑ
άνεργε αδερφέ μου «εν τούτω νίκα».
Στήστε μπάρμπεκιου στης γειτονιάς το τμήμα
βάλτε για κάρβουνο βρώμικο χρήμα.
Μπουρλότο για ό,τι να ‘ναι κι όπου να ‘ναι
οι αδικημένοι παντού εκδίκηση ζητάνε.
Μπουρλότο στο γ@mimeno το μυαλό μας
που κράτησε από μας μακρυά τον εαυτό μας
μπουρλότο σ’ όλα πριν ξανανθίσει ο πάτος
στου ραγιά το φαύλο κράτος.