Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Άνθρακες, αϋπνίες κι άφθονο κρασί

Στον αστερισμό ενός σκισμένου πειρατικού χάρτη. Πόσο θα το ήθελες να ήσουν εσύ ο πειρατής που έκρυψες κάτω από τον φοίνικα το κουρσεμένο χρυσάφι της ισπανικής αρμάδας. Μα τούτη την φορά έχασες τον προσανατολισμό σου και βγήκες σε άγνωστα νερά, σε ξερονήσια τόσο γνώριμα που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα βράχια από δέρμα σου....


Αναζητήσεις άνευ περιεχομένου, λόγια χωρίς σώματα και χαζές απαντήσεις περικυκλώνουν τις σκέψεις και τυλίγονται σαν φίδια γύρω από την πεζή καθημερινότητα σου. Ποιοι πειρατές και ποιες γαλέρες; Ερωτήσεις που δεν γίνονται, και απαντήσεις με νόημα εντελώς εκτός θέματος όμως. Με ανοιγμένα τα άρμενα πορευόμαι σε τρελά μποφόρ για να ξεσκίσουμε κάθε λογική, για να χαθώ μέσα στην παραίσθηση της στιγμής. Άσε την σελήνη να γεμίσει και πάλι, μην βάζεις ερωτήματα για τα οποία δεν θέλεις να μάθεις την αλήθεια.... Ας ξεκινήσουμε όμως με την γυμνή αλήθεια, αυτή που σε ξαπλώνει στην παραλία και σου καίει το κορμί. Το παράλογο βγάζει το κουπί, και τραβάει με ζόρι μέσα στα κύματα του χρόνου.
Κι ύστερα καθώς σουρουπώνει, το μελτέμι χαμηλώνει και η θάλασσα γαληνεύει. Μου θυμίζει καλοκαίρια από τα παλιά. Και τούτη η βραδιά έχει μια γλυκιά δροσιά, αλλά όλη η γλύκα έχει εξαντληθεί στην θάλασσα. Το χρώμα γίνεται ασημένιο, κι εγώ παραδίνομαι σε ατελειώτες ονειροπολήσεις. Ο αέρας τελικά παραδίνεται στα χέρια σου, και μαζεύω τα κύματα για να μπορέσω να πνιγώ με την ησυχία μου. Σε κάποιο νησί κρύβεται ο θησαυρός, σε κάποιο άλλο νησί γίνεται κάρβουνα, σε κάποιο νησί παραδέρνουν οι πόθοι μας... παντού όμως μας περιτριγυρίζει θάλασσα.