Η ΤΡΕΛΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

Αυτή την φορά ήταν ο Παρνασσός, το βιασμένο βουνό της Βοιωτίας, αφιερωμένο στον Απόλλωνα, το οποίο κρύβει ακόμα κάποια μυστικά του και έχει κρατήσει άγρια ομορφιά, για όσους έχουν όρεξη να το τριγυρίσουν, για όσους έχουν όρεξη να περιηγηθούν στα μυστικά του περάσματα, στις απροσπέλαστες ορθοπλαγιές του Τσάρκου, στις δολίνες γύρω από το Σέσι, στα βάραθρα του Χιονοκάρκαρου και του Δρακοκάρκαρου, στις γκρεμίλες κάτω από τη Σιδερόπορτα. Αυτά τριβελίζουν το μυαλό και βρίσκει αφορμή για να σας πάει βόλτα στο βουνό, υπό άλλες προϋποθέσεις.



Η εξόρμηση για περπάτημα στο βουνό είναι τόσο απλή και εύκολη. Δεν απευθύνεται σε λίγους, αλλά σε όλους όσους έχουν την διάθεση, (όπως και η θάλασσα). Η πρώτη προσπάθεια μπορεί να ξεκινήσει από ένα όμορφο βουνό που βρίσκεται στην περιοχή κοντά μας, με μια μικρή και απλή περιήγηση σε κάποια μονοπάτια. Παίρνουμε μαζί τους φίλους μας και την καλή διάθεση. Κινούμαστε ανάλογα με τις δυνάμεις μας, αλλά πάντα ξεπερνάμε τα όρια της απλής κούρασης. Αντέχουμε πολύ περισσότερο απ’ ότι νομίζουμε, δεν σταματάμε με την πρώτη δυσκολία. Χαράζουμε πορεία ανάλογα με τις ικανότητες μας. Για αρχή διαλέγουμε καλοσημαδεμένα μονοπάτια, που δεν έχουν επίπονες αναβάσεις και δεν περνάνε από δύσβατα σημεία.

Όσο εξοικειωνόμαστε με την πεζοπορία, όσο αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες και τους κινδύνους που υπάρχουν, μπορούμε να αναζητούμε πιο απαιτητικές διαδρομές, πιο άγρια τοπία, και στο τέλος να κινούμαστε εκτός των χαραγμένων μονοπατιών. Ο στόχος μπορεί να είναι μια κορυφή, αλλά ποτέ δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός.

 

Στα βουνά ακόμα η φύση αντιστέκεται, τα δέντρα τραγουδάνε την σιωπή και τα χιόνια που κρατάνε επί μακρών, τροφοδοτούν ποτάμια και ρυάκια. Εκεί ο χρόνος κυλάει αργά, ο δρόμος είναι μακρύς και το κάθε βήμα, μας ταξιδεύει σε άλλες διαστάσεις. Τούτοι οι προορισμοί δεν μπορούν να μπουν σε πακέτα διακοπών, δεν ταιριάζουν στους μοντέρνους ρυθμούς ζωής μας, δεν προσεγγίζονται με μηχανοκίνητα μέσα. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να προσαρμοστούμε και να ταιριάξουμε με την φύση, από την οποία έχουμε αποκοπεί εδώ και καιρό.



Τα αξιοθέατα εδώ είναι το μεγαλείο της φύσης. Κάθε κορμός δέντρου μια ιστορία επιβίωσης, κάθε βράχος μια ιστορία διάβρωσης, και όλη αυτή η ζωή που μας περιτριγυρίζει είτε στο δάσος είτε στα αλπικά λιβάδια, γεμίζει τις αισθήσεις, μεθάει την φαντασία μας. Ο περιπατητής κινείται αθόρυβα στα μονοπάτια, διασχίζει ράχες, αγναντεύει από διάσελα, και ο ουρανός έρχεται πιο κοντά όσο ανεβαίνει πιο ψηλά.

Και όταν ο ήλιος γέρνει και τα χρώματα του ουρανού παίρνουν την μοναδική απόχρωση, όταν οι κουκουβάγιες καλούνε τη νύχτα, κάπου εκεί έξω βρίσκομαι και εγώ, χωρίς να ψάχνω εξήγηση, παρά μονάχα αφουγκράζομαι και τραγουδώ τα βουνά, είτε είναι ο Παρνασσός, είτε η Πίνδος, είτε ο Γράμμος …



Καλή αντάμωση λοιπόν στα βουνά.
Από πορεία στον Παρνασσό,  Άνοιξη 2007