Μυρίζω τις αναμνήσεις μέσα από τα φρεσκοφουρνισμένα πασχαλινα κουλούρια. Κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή και μετράω τα αυτοκίνητα που περνούν, μετράω τα τηλέφωνα που χτυπούν, μετρώ τις ώρες. Μετρώ τα κύματα...
Άντε να τελειώσει κι η σημερινή δουλειά, να φορτώσω το δισάκι μου, και να ανέβω στο πλοίο. Αφημένος στην αγκαλιά της θάλασσας, θα λικνιστώ στο ρυθμό της ανάμεσα στο χθες και στο αύριο. Εκεί, ελπίζω να σπρώξω κάτω από το γαλάζιο χαλί όλες τις μαύρες σκέψεις μου. Φύσα θάλασσα πλατιά...
Άντε λίγο ακόμη, και θα βρίσκομαι σε κάποια έρημη παραλία να μαζέυω τον απαραίτητο ήλιο, για να φορτιστούν οι μπαταρίες, να μουδιάσει το μυαλό μέσα στην ανοιξιάτικη μέθη. Το πλοίο θα σαλπάρει...
Αντί πασχαλινών ευχών, μεταδίδω κάποιες κωδικοποιημένες φράσεις, μόνο για τους μυημένους στα δικά μας έθιμα: "Φέρε το σπιρτόκουτο, να σας ανάψω μία...", "είπαμε νηστεία, αλλά τις σουπιές τις έχει αργήσει", "Μελάνιασα για να βγάλω μια τσάντα, αλλά άξιζε τον κόπο...", "βυζάντιο είναι φέτος; Εγώ πάντως ξύδι το νοιώθω... Βάλε λίγη σπομαντέκ", "Μπουμπούγια, βρέχει μπουμπούγια", "Τι λέει το φτυαράκι; Να το φυλάξουμε για τον Λιλή".
Σας εύχομαι ολόψυχα, να βρείτε χρόνο και να το σκάσετε από την γκρίζα πόλη. Καλά φαγοπότια, καλές οινοποσίες, και καλή ανανέωση.
Είδαμε ζωντανά, μαζί σας, τη μεγαλοπρέπεια που γιορτάστηκε η Ανάσταση στο Άσπρο Χωριό! Σας παρακολουθεί ο Big Brother ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή-cpt H.
Καπετάνιε, πάντα είσαι δίπλα μας και μας παρακολουθείς. Δεν σου ξεφεύγει τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μικρή παρατήρηση, ότι οι αυτοσχέδιες, ακούγονταν πολύ πιο δυνατά και τρανταζόταν το τσιμέντο.