Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Κουπί και Αγέρας

Πάλι, θα ξεφύγεις από όλα, πάλι θα φορτώσεις σε μια θάλασσα τους αναστεναγμούς σου, πάλι θα νοιώσεις ένας Μαγγελάνος που θέλει να γυρίσει τον κόσμο για να βρεί τον εαυτό του.

Πότε θα κάνεις τον κύκλο του εαυτού σου, να βρεις ένα λιμάνι που θα αράξεις, να βρεις το κύμα που θα σε ταξιδέψει στο πιο τρελό σου όνειρο; Πότε θα δώσεις το χαμόγελο με το πρώτο φως της μέρας, χωρίς να σκέφτεσαι τι καιρό θα κάνει και πόσους δρόμους πρέπει να διασχίσεις;

Βάλε το κουπί στην πλάτη, βρες τα με τον Αίολο και άσε το ρεύμα να σε πάει από εκεί που θα έρθει το κομματισμένο σου μέλλον. Δες στους καθρεφτισμούς της θάλασσας, πόσο ανάλαφρο είναι το σήμερα, και πόσο βαρύ το αύριο.

Χτύπα το κουπί, μέχρι να φτάσουμε στην απέναντι ακτή.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Αποφασισμένοι

Δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα, δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα... Απλά μεταφέρω φωνές και λόγια από ένα κόσμο που βγήκε στην πλατεία, έξω από την Βουλή, όχι απλώς για να δηλώσει την αγανάκτηση του.
"Δεν είμαστε αγανακτισμένοι,αλλά αποφασισμένοι!" γράφει
το πανό, κι όπως φαίνεται έρχονται τα πάνω κάτω.
Όπως διαβάζεις στα μάτια του κόσμου, όπως διαβάζεις στις κοφτές ανάσες ανάμεσα σε καπνούς, τους χορούς ανάμεσα στις κροτίδες. Κι ακούγεται από μια φωνή δίπλα: "Είμαστε αποφασισμένοι να παραμείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν επιτέλους αυτοί που μας κλέβουν το μέλλον"
Σαν απάντηση μια πιο δυνατή κάτω από την πλατεία, που έχουν στήσει και χορό:
"Είμαστε αποφασισμένοι να μην τα παρατήσουμε με τα πρώτα δακρυγόνα που μας πέταξαν για να μας διαλύσουνε"
Και μετά πιο πολλές φωνές: "Είμαστε αποφασισμένοι κάθε βράδυ να καθόμαστε στην πλατεία και να συζητάμε όλοι μαζί, να παίρνουμε αποφάσεις σαν ποτέ άλλοτε!"
Και σίγουρα μέσα στο στήθος βράζει το σύνθημα, τόσο διαχρονικό, όταν η εξουσία βγάζει τα προσωπεία της και δείχνει τα δόντια της: "Θα παραμείνουμε γιατί η τρομοκρατία τους δεν μας σταματά, δεν τους φοβόμαστε, αυτοί μας φοβούνται!!!"
Αποφασισμένοι!!!