Φυσικά και θα γυρίσουν τα χρόνια ανάποδα, φυσικά και τα ποτάμια θα αναστρέψουν την ροή τους. Επένδυσε στις ψευδαισθήσεις σου, γέμισε με λέξεις τις κενές σελίδες, κράτησε στην χούφτα σου την φωτιά. Αρκεί να ξέρεις να περιμένεις, να ζυγίζεις τις ειδήσεις και να εμπιστευέσαι την καλή σου τύχη.
Όπως τότε που κατέβηκες στο ποτάμι για να γεμίσεις τα άδεια μπιτόνια, αλλά αρπάχτηκες από ένα κλαδί. Και μέσα στην τρέλα της στιγμής με ένα σάλτο, βρέθηκες στην απέναντι πλευρά. Όπως τότε που άρχισε να βρέχει κεραμίδια, και δεν το έβαλες στα πόδια, απλώς έτρεξες να επισκευάσεις την σκεπή σου. Αν είχες μείνει στάσιμος μέσα στο σπίτι σου, αυτό θα έπεφτε να σε πλακώσει.
Κάποιους τους βρήκε απροετοίμαστους και τους πλακώσε. Κοιτώντας στην απέναντι όχθη τους είδες. Ήταν όλοι σε μια σειρά και μετρούσανε με τα δάχτυλα, να βρούνε πόσα έχουν και πόσα τους λείπουν. Τους έφτασε μονάχα μια άδεια ιδέα για να ξεφορτώσουν τα απόβλητα τους. Μα χωρίς να το καταλάβουν πνιγήκαν στα ρηχά, χωρίς ποτέ να προσπαθήσουν να σηκωθούν στα δυο τους πόδια. Ανάμεσα σε άδεια καθίσματα βρήκες την πλήξη τους να κουβαλάει μιζέρια σε νούμερα και χαρτιά προφητών. Μέτρησες κι εσύ μέχρι το δέκα, κι έτρεξες να κρυφτείς στην νύχτα.
Έτοιμος και πάλι για κουπί...
Η νύχτα όμως φωτίζει το δικό σου κενό. Όταν κουραστείς από την διάλυση των ψευδαισθήσεων σου, ανεμίζεις ανέμελος την λευκή σημαία και παραδίνεσαι με δεμένα μάτια στο όνειρο. Νοιώθεις ήδη τα νέα σχήματα, τις νεες λέξεις, κι όλα αυτά με υλικό την σκόνη από τις παλιές μορφές. Οι συγκρούσεις αλλάξαν την εικόνα του κόσμου σου, και τα δαιμονικά φεγγάρια χαθήκαν μέσα σε ένα άδειο τσαγερό. Με τέτοια ορμή γκρεμίζεις μόνο σου το σπίτι, και το γιορτάζεις. Κενοί χώροι, κενά νοήματα, ανεξέλεγκτη ροή...
Τσαλάκωσες τα λόγια σου, κοίταξες τα μάτια απέναντι σου και σκέφτηκες ότι... Κάτι έχει αλλάξει πλεον, μουσκεύεις μες στο καταχείμωνο, και θολώνουν τα μάτια σου από την σκόνη. Κοίτα να δεις πως αλλάζουν οι καιροί, χωρίς να το πάρεις χαμπάρι, όλα τριγύρω να μεταμορφώνονται σε ανείπωτους ρυθμούς. Ευκαιρία και για σένα να μοιράσεις αυγά για κούρεμα, κι "όσοι πιστοί προσέλθετε"...
Κάποιους τους βρήκε απροετοίμαστους και τους πλακώσε. Κοιτώντας στην απέναντι όχθη τους είδες. Ήταν όλοι σε μια σειρά και μετρούσανε με τα δάχτυλα, να βρούνε πόσα έχουν και πόσα τους λείπουν. Τους έφτασε μονάχα μια άδεια ιδέα για να ξεφορτώσουν τα απόβλητα τους. Μα χωρίς να το καταλάβουν πνιγήκαν στα ρηχά, χωρίς ποτέ να προσπαθήσουν να σηκωθούν στα δυο τους πόδια. Ανάμεσα σε άδεια καθίσματα βρήκες την πλήξη τους να κουβαλάει μιζέρια σε νούμερα και χαρτιά προφητών. Μέτρησες κι εσύ μέχρι το δέκα, κι έτρεξες να κρυφτείς στην νύχτα.
Έτοιμος και πάλι για κουπί...Η νύχτα όμως φωτίζει το δικό σου κενό. Όταν κουραστείς από την διάλυση των ψευδαισθήσεων σου, ανεμίζεις ανέμελος την λευκή σημαία και παραδίνεσαι με δεμένα μάτια στο όνειρο. Νοιώθεις ήδη τα νέα σχήματα, τις νεες λέξεις, κι όλα αυτά με υλικό την σκόνη από τις παλιές μορφές. Οι συγκρούσεις αλλάξαν την εικόνα του κόσμου σου, και τα δαιμονικά φεγγάρια χαθήκαν μέσα σε ένα άδειο τσαγερό. Με τέτοια ορμή γκρεμίζεις μόνο σου το σπίτι, και το γιορτάζεις. Κενοί χώροι, κενά νοήματα, ανεξέλεγκτη ροή...
Τσαλάκωσες τα λόγια σου, κοίταξες τα μάτια απέναντι σου και σκέφτηκες ότι... Κάτι έχει αλλάξει πλεον, μουσκεύεις μες στο καταχείμωνο, και θολώνουν τα μάτια σου από την σκόνη. Κοίτα να δεις πως αλλάζουν οι καιροί, χωρίς να το πάρεις χαμπάρι, όλα τριγύρω να μεταμορφώνονται σε ανείπωτους ρυθμούς. Ευκαιρία και για σένα να μοιράσεις αυγά για κούρεμα, κι "όσοι πιστοί προσέλθετε"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου