Ακούς τον αέρα να φουσκώνει κι ύστερα να ξεσπάει ορμητικός στο κατώφλι σου. Δεν θέλει να διαλύσει τίποτα, απλώς θέλει να σε προειδοποιήσει. Αλλά εσύ έχεις άλλες έγνοιες, άλλους καημούς, και τούτος ο ήχος δεν φαίνεται να μπορεί να ξυπνήσει την ωραία κοιμωμένη των παραμυθιών σου. Δεν χρειάζεται φασαρία, ούτε να αγριευτεί πρέπει. Χρειάζεται μονάχα ένα αέρινο φιλί.
Ακούς τον αέρα και θέλεις να μάθεις από πούθε έρχεται και πούθε πάει. Θέλεις να γνωρίσεις όλα όσα έχει αντικρίσει στο διάβα του, πως ξεπέρασε το κάθε εμπόδιο που ορθώθηκε στο δρόμο του, πως τα κατάφερε να φτάσει ως εδώ με τέτοια φόρα. Εκείνος απαντάει με μια απαλή αύρα, μα εσύ δεν μπορείς να τον ακούσεις, δεν τον αφήνεις να μπει στην ψυχή σου, δεν θέλεις να ακολουθήσεις την διαδρομή του. Προσπαθείς να τον συγκινήσεις, μα μ' ένα δάκρυ δεν κερδίζεις την συμπόνια του. Ίσως και να ήταν απλώς σκόνες, που σου φύσηξε στα μάτια. Δεν μπορείς να ζητάς την αλήθεια του, κι ύστερα να στέκεις κόντρα του. Φανερώσου γυμνός στις διαολεμένες ριπές του, κι αγκάλιασε την αέρινη φιγούρα που πλανιέται στον αέρα. Μην προσπαθείς να αντισταθείς στο παράλογο ρεύμα του.
Ακούς τον αέρα και αισθάνεσαι παγιδευμένος σε αιθέρια δίχτυα. Δεν βάζεις μυαλό, κι επιμένεις. Υψώνεις πανιά και πηγαίνεις κόντρα στον καιρό, μα εκείνα γίνονται κουρέλια στο λεπτό. Γυρνάς πρίμα, κι όλα τα ξάρτια ξεσκίζονται πριν πάρεις δεύτερη ανάσα. Λυσσάς να φύγεις, λυσσομανάει κι ο αγέρας. Πέρασε τόσο καιρός, κι ακόμα να μάθεις, πως εσύ ο ίδιος ελέγχεις την διεύθυνση και την ένταση του. Κυλάει στο αίμα σου και δυναμώνει με την διάθεση σου, αλλάζει πλευρό με κάθε γέλιο σου. Μα δεν ακούς τίποτα, αφήνεις τα πανιά, και πιάνεις τα κουπιά. Καλό κουράγιο, λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου