Δοκιμασμένη Συνταγή

Μερικές φορές, σε πιάνει εκείνη η ανάγκη να απομονωθείς, η ανάγκη να μην μιλήσεις σε άνθρωπο. Θέλεις να κλείσουν όλες οι πόρτες, να σταματήσουν όλοι οι ήχοι, και να παραμείνεις μόνος σου στον πλανήτη σου. Και ξέρεις πάντα, που μπορείς να βρεις μια μαύρη τρύπα να τρυπώσεις.

Και μόλις βαρεθείς να ρίχνεις ζαριές στο κενό, πιάνεις φιλίες με την μοναξιά και την κερνάς ένα ούζο. Εκείνη στέκεται αμίλητη, αποσβολωμένη από την απροσδόκητη καλοσύνη. Φυσικά, όποιος φέρει με την μία ντόρτια, την αποχαιρετά ευγενικά, μέχρι την επόμενη φορά. Αλλά εσύ προσπαθείς να την προσεγγίσεις από τα μονοπάτια, που είχες ανακαλύψει μικρός. Θέλεις να την δεις να σου γελάει, θέλεις να την κάνεις να μιλάει πάλι, και να σου θυμίσει ιστορίες από τα παλιά. Κι εκεί στη μέση της σιωπής, περιμένεις να σου ψιθυρίσει την μυστική συνταγή της.
Ξεκινάει κάπως έτσι: «Όταν η πείνα γίνεται αδιαφορία, και τα παξιμάδια γίνονται πέτρες ασήκωτες, έρχεται η ώρα που το στομάχι κλείνει εντελώς». Την ακούς προσεκτικά, ακολουθείς τις συμβουλές της και ξεκινάς το μαγείρεμα.

Αρχικά, κόβεις φρέσκο πόνο σε μικρά κομματάκια, και τα αφήνεις να μουσκέψουν σε θαλασσινό νερό. Έπειτα προσθέτεις τριμμένο χρονοτύρι, κι αφού σπάσεις τα απαραίτητα αυγά της συνήθειας, (ως γνωστόν, ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά δεν γίνεται), τα χτυπάς καλά με ένα πηρούνι να ανακατευθούν.
Αν έχεις λίγες δακρύβρεχτες αναμνήσεις, μπορείς να τις τσιγαρίσεις μόνες τους μέχρι να ροδοκοκκινήσουν και τότε η ομελέτα παίρνει μια νοσταλγική γεύση. Καλό είναι να μην την φορτώσεις όμως πολύ, καθώς πέφτουν βαριές και προκαλούν άλλες παρενέργειες.
Επίσης, μια δόση τρέλας βοηθάει πάντα να γυρίσουν τα πάνω κάτω, έτσι ώστε να ψηθεί καλά κι από τις δύο μεριές. Μόνο, πρέπει να έχεις το νου σου, για να μην κολλήσει στο τηγάνι. Υπάρχει κίνδυνος να μείνουν τα κομμάτια σου, και μετά δεν θα ξεκολλάνε με τίποτα.

Προτάσεις για μπαχαρικά πολλές. Μια πιο πικάντικη συνταγή θα μπορούσε να περιέχει τα εξής υλικά:
Α. Λίγο λάδι μαυρίσματος, περασμένων καλοκαιρινών διακοπών.
Β. Αλάτι από δάκρυα, πραγματικά πονεμένων στιγμών.
Γ. Πιπέρι από παθιασμένες νύχτες, που χαράχτηκαν στο είναι σου. (Όσο το δυνατόν πιπεράτες).
Δ. Κανέλα από ξεχασμένες υποσχέσεις, κατά προτίμηση με γερή δόση γλύκας.
Ε. Γαρύφαλο αντι-μαγειρικής, δηλαδή αποξηραμένων λουλουδιών κάποιας γιορτής.

Κι όταν όλα είναι έτοιμα, θα πρέπει να αισθάνεσαι ήδη άλλος άνθρωπος. Ιδίως όταν συνείδητοποίησεις, ότι όλα αυτά τα υλικά μπορούν να γίνουν πρώτη ύλη για νέες συνταγές. Καλό είναι να είσαι νηστικός, και να μην έχεις φάει καμία φρίκη προηγουμένως, γιατί αλλιώς δεν μπορείς να απολαύσεις το γεύμα σου.
Ύστερα μπορείς να χαλαρώσεις, να πιεις το χαοτικό σου καφέ και να χτυπήσεις ένα κβαντικό άλμα στο χώρο και να βρεθείς...
Σ.Σ. Εδώ μπαίνει πλεόν λογοκρισία, για λόγους ψυχολογικής ανισορροπίας του συγγραφέα. Κοινώς πάει αυτός, τον χάσαμε νωρίς.