Ήθελα να σας γράψω για το ομιχλώδες τοπίο στην Οίτη, την αναβάση στον Όλυμπο, για παραμύθια με μανιτάρια, για την στατιστική και την προπαγάνδα, και για τον έρωτα... Αλλά μας πρόλαβε ένα θλιβερό γεγονός, και μας έβγαλε όλα τα φαντάσματα από το μπαούλο...
Οπότε οφείλω να γράψω ότι το blog θα κατεβάσει μαύρα ρολά, θα βουτήξει και πάλι στην απελπισία, θα γυρίσει στην ενδοσκόπηση και στην απομόνωση...Θέλω να ενημερώσω τους αναγνώστες, όποιος θέλει να αποχωρήσει εγκαίρως πριν τον βαρέσει κατακούτελα, όλη ετούτη η διαoλοκατάταση.
Προς το παρόν δεν μπορώ να προβλέψω, πότε θα γυρίσει στην παλιά θεματολογία. Τώρα πια αναλαμβάνει το παράλογο κομμάτι μου με την συνταγή του χάους.
Καλημέρα θλίψη...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα παράλογα κομμάτια μας είναι και τα πιο ερωτεύσιμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε περιμένουμε εδώ, ή όπου αλλού μας πετύχεις. Όταν και όποτε...
@Ανώνυμε/η
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον, τούτα τα κομμάτια, δεν συνδυάζονται με τον έρωτα με τίποτα...
ούτε με τον πιο παράλογο τρόπο μου...
κακή επιλογή λέξεων... Κι αν έχασες κάποιον δικό σου, λυπάμαι γι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήγαινε εκεί που πας για όσο θες. Και μια προσευχή για τον δρόμο σου.
Και μην γυρνάς εδώ για μένα.
Όμως εγώ, έχω να διαβάσω όσα έχεις να μας γράψεις. Όταν γυρίσεις. Δέν βρίσκομαι εδώ for my happy ending.
Εδώ συναντώ εσένα, όταν περνάς και λες δυο λέξεις...