Αρμονική Καταστροφή

Αναμένοντας την μουσική, χίλιες σκέψεις περνάνε, και χίλιες ιστορίες διαδραματίζονται από άκρη σε άκρη του κόσμου. Σε ποιο κομμάτι γης θα χωρέσει όλη τούτη η παραφροσύνη, πως θα δικαιολογηθεί η ιστορία μπροστά στους πεθαμένους της, και ποιος θα πληρώσει τούτη φορά τον λογαριασμό;

Τα λόγια τα γράφει η σπείρα της επανάληψης, τα κρεσέντο πλησιάζει όταν ό ουρανός θα γεμίσει φωτεινά σήματα. Ένας πόλεμος πάντα μπορεί να σώσει την παρτίδα για τους κάθε λογής καρχαρίες, και να σπείρει τον όλεθρο για τους ανυποψίαστους. Φυσικά, είναι οι ώρες που αισθάνεσαι ότι οι άνθρωποι δεν διαβάζουν ιστορία για να μάθουν, αλλά για να την μιμηθούν.

Οι καραμούζες αρχίζουν να μπαίνουν στο ρυθμό, και ο αέρας δονείται σε χάλκινες συχνότητες. Κάποιοι ταξιδεύουν με τούτους τους ήχους, κάποιοι τρέχουν να κρυφτούν, και κάποιοι ορμάνε αλαλάζοντας. Δεν είναι ώρα για να ζητήσεις το δίκιο σου σε αυτόν τον κόσμο, δεν είναι η ώρα να διαλέξεις πλευρά. Όταν δονείται η γη, απλώς χορεύεις στο ρυθμό της.

Το τραγούδι ξεκινάει και όποιος έχει φωνή ας βγεί να ουρλιάξει, όποιος έχει πνευμόνια ευκαιρία να το δείξει. Πάρε μια μεγάλη ανάσα, έρχεται πάλι τούτη η μυρωδιά της καιόμενης βάτου. Όλοι οι σωτήρες θα αποκαλυφτούν μέσα από τον αίμα και την οργή. Ζύγισε τα ψέματα και τις αλήθεις, πες ποιος πόνεσε περισσότερο. Πότε θα λάβει τέλος αυτή η σύνθεση.

Όλα ήταν στην θέση τους, η συναυλία θεωρήθηκε επιτυχημένη. Το κοινό χειροκρότησε δεόντως και τις ανάσες των ανθρώπων τις κλείσαμε στα συρτάρια της ιστορίας. Ποιος θα αναζητήσει εκεί την αγωνία και τον ιδρώτα τους; Ποιος θα τους κοιτάξει στα μάτια να τους πει την αλήθεια; Ποιος θα τους θυμησεί τις ουτοπίες που έφτιαχναν από πετρέλαιο; Με την πρώτη σπίθα όλα πήραν φωτιά, κι όλα κάηκαν.
Καθώς η σκήνη πέφτει, τα τύμπανα συνεχίζουν να ηχούν, οι άνθρωποι συνεχίζουν να μοχθούν, η τρέλα συνεχίζει να κυριαρχεί...