Παρέλαση Διαμαρτυρίας

Άκρως εμπιστευτικές πληροφορίες μου μεταφέρουν, ότι μετά από σκληρές και πολυήμερες διαπραγματεύσεις μεταξύ συνδικαλιστών και υπουργείου είχαμε φτάσει κοντά στην υπογραφή μνημονίου συνεργασίας και κοινωνικής συνύπαρξης. Μέσα από τις σαρωτικές αλλαγές που πρότεινε η ανωτέρα συμφωνία σε όλους τους τομείς εργασίας, έτυχε και έπεσε στα χέρια μου (μέσα από ηθικώς επιλήψιμες μεθόδους), η συμφωνία για τις αλλαγές στις μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας, και πιο συγκεκριμένα για τις πορείες.

Η πρόταση αφορούσε τον εκσυγχρονισμό της διαδήλωσης, με απώτερο στόχο την μετατροπή της σε παρέλαση. Και δεν εννοούσε μόνο την αλλαγή ονομασίας, όπως έγινε άλλοτε σε πολλά υπουργεία (π.χ. από "Υπουργείο Εργασίας" σε "Υπουργείο Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας"). Αντιθέτως, αναφερόταν σε επαναστατικές αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής και οργάνωσης των διαδηλώσεων. Παρακάτω αποκαλύπτονται για πρώτη φορά τα κυριότερα σημεία, (περιληπτικά όμως για να μην βαρεθείτε με τεχνικές ορολογίες και άλλες αηδίες).
Σύμφωνα πάντα με την κρυφή συμφωνία, το κέντρο θα σημαιοστολιζόταν με ευθύνη του Δήμου, ενώ δέουσα προσοχή δινόταν και αναλυτική περιγραφή υπήρχε για την εξέδρα επισήμων που θα βρισκόταν στην πλατεία Συντάγματος. Για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία μας, οι πολιτικοί θα στεκόντουσαν στο πλευρό των απεργών ύπο μία έννοια, (γεωγραφικά), ενώ θα μπορούσαν να αφουγκραστούν τον παλμό της πορείας, τάζοντας άμεσα λαγούς και πετραχείλια στους συγκεντρωμένους.
Το κυριότερο όμως ήταν οι αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής της πορείας, καθώς καθώς και στον τρόπο οργάνωσης. Θα έμπαινε μια τάξη στο μέχρι τότε ποικιλόμορφο πλήθος των διαδηλώσεων. Αυτό συμφωνήθηκε, όχι μόνο για να μπορούν να εκπροσωπηθούν καλύτερα οι αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες, αλλά και για να γινόταν πιο εύκολη η δουλειά των σώματων ασφαλείας, που θα κόβανε φάτσες πιο άνετα και θα είχαν τα θύματα τους σε τακτοποιημένη διάταξη, (βλέπε: προβατοποιημένη μορφή).

Αρχικά θα παρελαύναν οι βετεράνοι (όσοι είχανε καταφέρει να επιβίωσουν μέσα από τις δοκιμασίες του συστήματος υγείας και πρόνοιας), δηλαδή οι ηρωϊκοί συνταξιούχοι, που με μια φωνή θα φώναζαν: "Χαίρε Καίσαρα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν". Αντίστοιχα, ο Καίσαρας... εμ ο πρωθυπουργός, (ήθελα να σημείωσω), θα τους χαιρετούσε με υψωμένη και σφιγμένη γροθιά, ενώ θα καλούσε τους παρόντες αγωνιστές να συνεχίσουν τις αυτοθυσίες και να αφήσουν τα εγκόσμια όσο το δυνατόν συντομότερο, ώστε να σωθούν τα ταμεία, και να μην χρειάζεται να δίνεται σύνταξη σε κανέναν.
Ύστερα, θα περνούσαν οι ένδοξοι άνεργοι, όπου θα κρατούσαν ψηλά σαν σημαία τον δείκτη ανεργίας δημιουργώντας αισθήματα εθνικής περηφάνιας για τα ποσοστά που επιτυγχάνουμε ως χώρα. Όσοι δε από αυτούς έπαιρναν και επίδομα, θα περπατάγανε στα τέσσερα, για να υποδηλώναν την αιώνια ευγνωμοσύνη τους για την άπλετη γενναιοδωρία του κράτους.
Αμέσως μετά, ως ανάγκη εντυπωσιασμού, θα συνεχίζε η περήφανη γενιά των 700 ευρώ, τραγουδώντας με νόημα το νέο εμβατήριο: «εργασία και χαρά». Κάποιοι θα μοιράζαν το πλεόνασμα του μισθού τους σε μορφή χαρτονομισμάτων των 20€ και 50€. Οι πολιτικοί θα τους προστάζαν περισσότερη υπομονή, μέχρι να τους διορίσουν σε μια θέση στο δημόσιο. Προαιρετικά, αυτοί θα ζητωκραυγάζουν σε κάθε υπόσχεση αυξήσεως και περικοπής φόρων. (Το σύνθημα "Ζήσε Μάη μου..." το είχαν κόψει για ευνόητους λόγους).

Κατόπιν των δοκιμαζόμενων τάξεων, θα περνούσαν και τα ανυπότακτα νιάτα έχοντας επικεφαλής τους γκραντεπαναστάτες. Αυτοί θα δεχόντουσαν πονηρά κλεισίματα του ματιού, και συμβουλές του τύπου: "Εκεί που είσαι ήμουνα, και εδώ που είμαι θα έρθεις". Οι οπισθοφυλακές τους από τις κομματικές νεολαίες θα υπόσχονταν αιώνια πάλη με το διεφθαρμένο σύστημα μέχρι τελικής πτώσεως... (μάλλον πτώσεως της γλώσσας τους από το γλείψιμο κατουρημένων ποδιών).
Είχαν σημειώσει να βάλουν προς το τέλος της πορείας και τους ανάπηρους και τα θύματα αστυνομικής βίας από παλιότερες μάχες μεταξύ ΜΑΤ και διαδηλωτών. Ακυρώθηκε η παρουσίαση ειδικών εφέ, δημιουργίας καπνού από δακρυγόνα, λόγω έλλειψης επαρκή αριθμού ασφυξιογόνων μασκών. Επίσης η συμβολική αναπαράσταση σύγκρουσης απορρίφθηκε και αυτή ομόφωνα, λόγω κινδύνου να φύγει εκτός ελέγχου και να πάψει να είναι συμβολική. (Ενώ πάντοτε ελλόχευε ο κίνδυνός να επέμβουν ανεπιθύμητες ζαρντινιέρες).

Υπήρχε η υποσημείωση θέματος προς συζήτηση, για την παρουσίαση του μηχανοκίνητου σώματος απεργών. Ένα μέρος αυτού θα αποτελούταν από τα παντώς τύπου αγωνιστικών διαθέσεων τρακτέρ. Ενώ το υπόλοιπο θα μπορούσε να συμπληρωθεί από όσους διαδηλωτές, είτε βαριόντουσαν να πάρουν μέρος περπατώντας, είτε όσων θεωρούσαν γενικά ξεπερασμένη κάθε κινητοποίηση που γίνεται με τα δύο πόδια.
Πρόβλημα είχε δημιουργηθεί με τους αμετανόητους απροσάρμοστους όλων των πολιτικών φασμάτων, οι οποίοι ήθελαν μεν να πάρουν μέρος στην παρέλαση, κουβαλώντας όμως κλούβια αυγά και σάπιες ντομάτες. (Η πρόταση για αντίκατασταση αυτών με γιαούρτια δεν έγινε δεκτή από καμία πλευρά).
Επίσης, ασυμφωνία είχε παρατηρηθεί και στην αίτηση συμμετοχής των τραπεζιτών στην κατηγορία των απόρων, λόγω της φετινής απώλειας των μπόνους και πάσης φύσεως πρόσθετων αμοιβών. Η παρούσια τους έμεινε μετέωρη, αλλά φυσικά είχε προβλεφθεί η παρέλαση των μεταναστών δια της απουσίας τους, δηλαδή με τη μορφή της αόρατης δύναμης γνωστής ως και stealth fighter, (είναι γύρω μας αλλά δεν υπάρχουν ως πολίτες).
Αυτή η πρωτοποριακή παρέλαση διαμαρτυρίας, τελικά ναυάγησε πριν καν δοκιμαστεί στο ελάχιστο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το μνημόνιο αυτό τελικά δεν υπογράφηκε, αν και υπήρχε σύγκλιση απόψεων και είχαν συμφωνηθεί τα κυριότερα μέρη, επειδή διαφώνησαν στην κατανομή των θέσεων εξουσίας μεταξύ πολιτικών και συνδικαλιστικών φορέων, (κοινώς τα χαλάσαν στην μοιρασιά) και στην τηλεοπτική κάλυψη (βλέπε: ποια πλευρά θα εισέπραττε τα δικαιώματα).
Άντε και καλές μας απεργίες.