ΑΜΟΡΓΙΑΝΟ ΠΕΡΑΣΜΑ (Β)

Επόμενη μέρα μόνο χαλάρωση δεν είναι, όπως αρχικά είχα πει στο φίλο μου. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου τούτο το μονοπάτι. Αφού παραδώσουμε το μηχανάκι, ξεκινάμε τη μεγάλη πορεία μας από Αιγιάλη. Ανεβαίνουμε μέχρι το γραφικό χωριό Ποταμός (από εδώ υπάρχει όμρφη θέα προς τον κόλπο), το οποίο και διασχίζουμε μέχρι να βγούμε στην Παλιά Στράτα.

Η μέρα αποδεικνύεται ιδανική, με τα σύννεφα να αγκαλιάζουν το βουνό, και να δημιουργούν συνθήκες ομίχλης σε αυχένες και διάσελα. Μέσα από τα μαγικά τοπία της ενδοχώρας, και με τον καιρό να μας αποκαλύπτει την ψυχή της Αμοργού, φτάνουμε στην Όξω μεριά.

Από εκεί κατηφορίζουμε για θάλασσα, κάνοντας την πορεία πιο απαιτητική, καθώς πρέπει να ξανακερδίσουμε τα 300 μέτρα που είχαμε κερδίσει φτάνοντας στη διασταύρωση για Χάλαρα.Όμως δεν θέλουμε να χάσουμε το μπάνιο μας. Στην ακροθαλασσιά κυριαρχεί ο ήλιος, μόνο τα ψηλά κρύβονται στα σύννεφα. Φθινόπωρο σε νησί...
Όντως το τοπίο στα Χάλαρα μας αποζημιώνει με την «κολυμπήθρα» του, τα κοφτά βράχια και τα καταπράσινα νερά στο βράχινο λιμανάκι, και την ησυχία του, (ούτε ένας άνθρωπος, μόνο κατσίκια). Βουτιά από ψηλά σε μοναχικό κολπίσκο, ενώ η πραγματική βοτσαλάτη παραλία βρίσκεται λίγο πιο πέρα.

Αφού στεγνώνουμε, ανηφορίζουμε ξανά το μονοπάτι για να βγούμε στην Παλιά Στράτα, και στην διασταύρωση της παίρνουμε πορεία προς τη χώρα, όπου είναι και ο τελικός προορισμός μας. Παντού εγκατελειμμένα χωράφια, και παλιές στάνες. Εδώ η ανάπτυξη δεν έχει έρθει και όλα έχουν αφεθεί στην φθορά του χρόνου.
Σημείωση ότι ο φίλος ακολουθεί με παντόφλες σε όλη τη διάρκεια της πορείας, αν και τα χαλασμένα σανδάλια που φοράω δεν είναι πολύ καλύτερα.

Πέρασμα από Ασφοντυλίτη (για εκατό μέτρα ακολουθούμε την άσφαλτο, και πιο πέρα βρίσκουμε μια ταμπέλα), και λίγο πιο κάτω από εκεί ο ονηλατός δρόμος θα γίνει μονοπάτι σε βουνό με θέα προς την βορινή πλευρά, Κέρο, Αντικέρο, Δονούσα. Ύστερα χάνεται για λίγο σε ένα μικρό οροπέδιο με εγκατελειμένα χωράφια τριγύρω.
Περνάμε δύο μικρές σπηλιές -μικρές κουφάλες στα βράχια, και μετά την τοποθεσία "Ξενοδοχείο", όπου συναντάμε τον ασφαλτόδρομο, «αλλάζουμε» πλευρά και βλέπουμε πλέον το απέραντο γαλάζιο της νότιας πλευράς. Από εδώ όμως ο αέρας άρχισε να δυναμώνει, και μερικές φορές κόντεψε να μας απογειώσει. Εξωπραγματικοί ογκόλιθοι στολίζουν τον απέναντι αυχένα, ενώ διάφορες διασταυρώσεις οδηγούν σε μικρά ξωκλήσσια. Με προσεχτικά και μετρημένα βήματα πλησιάζουμε το μοναστήρι, (ενώ κάτω στην Αγία Άννα σκόνίζε η θάλασσα και τρέμαν τα βράχια).

Εκεί κάναμε την στάση για τις κλασικές φωτογραφίες, αν και ο ίσκιος του βράχου και η συννεφιά έχει μειώσει αισθητά την ένταση του φωτός. Απέναντι μας όμως ένα σύννεφο βάφεται στα χρώματα της δύσης, και στιγμιαία σκεφτόμαστε να μονάσουμε για μερικές μέρες στη Χοζοβιώτισσα. Τελικά παίρνουμε τον καλογερικό δρόμο, και ανεβαίνουμε στη χώρα, από την πλευρά της κεραίας κινητής τελεφωνίας, που αποτελεί έκτρωμα και προσβολή στην αισθητική και την κοινή λογική, κοινώς χρειάζεται άμεση ανατίναξη τουλάχιστον.

Γυρνάμε άλλη μια φορά τη χώρα, κάνουμε διατατικές για ξεκούραση και αράζουμε σε ένα μαγαζί για καφέ και γιαούρτι. Αφήνουμε το βράδυ να εισχωρήσει στα στενά, για να κρατήσουμε και την νυχτερινή πλευρά της χώρας, και κατόπιν επιστρέφουμε Αιγιάλη με το τελευταίο λεωφορείο. Η βραδινή διασκέδαση τώρα μόλις αρχίζει. Σε αυτό το νησί δεν υπάρχει κούραση, μια άπλετη ενέργεια φορτίζει άμεσα τις μπαταρίες, (αρκεί να συντονίζεσαι στην σωστή συχνότητα). Ζεστό μπάνιο, φαί στα πρόχειρα και βρίσκουμε την ξαδέρφη σε ένα μπαρ, όπου έχουν αποχαιρετιστήρια μάζωξη για κάποιους που φεύγουν.

Αντλώντας δύναμη από την ατμόσφαιρα το παίρνουμε το βράδυ χωρίς να γυρίσουμε για ύπνο, πίνοντας ψημένη και χορεύοντας. Ο ύπνος είναι ρίσκο τέτοιες ώρες, μετά από τέτοια κούραση, όταν το καράβι γνωρίζεις ότι φεύγει ξημερώματα. Μάλλον δεν θα ξυπνήσεις την ώρα που πρέπει, και επιλογές πλοίων δεν έχεις πολλές στην "άγονη γραμμή". Φυσικά μέσα στο καράβι την πέσαμε στα πλαστικά καναπεδάκια του καταστρώματος, και ξυπνάμε πια όταν το πλοίο έπιασε το λιμάνι της Πάρου. Το όνειρο τελείωσε, τα κεφάλια μέσα. Να είμαστε καλά, να συναντηθούμε στα βράχια, στις θάλασσες και στα μονοπάτια της Αμοργού!!!