ΑΝΤΕ Γ...ΣΟΥ ΝΕΑ ΣΕΛΗΝΗ

Η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα, αλλά ως τραγωδία. Ανασύρω κι εγώ λοιπόν ένα απόσπασμα μιας ιστορίας από τα παλιά, και την πετάω στα μούτρα του σήμερα. Η νέα σελήνη είναι η αόρατη άκρη του νήματος, που συνδέει τα αποτελεσμάτα του παρελθόντος με τις αιτίες του παρόντος χρόνου. Το μπέρδεμα βρίσκεται στον ορισμό των χρονικών ορίων.
Πιο απλά, κάποτε είχε αναρτηθεί σ’ ένα τοίχο, και ανέδιδε μυρωδιά οργής και αλκοολ... Περάσαν πολλά χρόνια από τότε. Κι όμως, ακόμα θυμάμαι την κάθε λέξη, να βγαίνει σαν κραυγή ενάντια στο πεπρωμένο, ενάντια σε δεδομένα, ενάντια σε οριστικές αλήθειες, ενάντια στον ίδιο μου τον εαυτό. Τώρα, (αν και θα ήθελα να του κάνω κάποιες αλλαγές και μερικές προσθήκες), το αφήνω να εμφανίστεί ξανά ίδιο κι εντελώς απογυμνωμένο, έτοιμο να διαλύσει εκ νεόυ τις ντετερμινιστικές ψευδαισθήσεις των αιτιοκρατών... Θα το καταφέρει όμως;;;
...
"Είναι παράξενα ωραίο το συναίσθημα να νοιώθεις σκατά. Διαποτίζει τις κινήσεις σου κι ανακατεύει τις σκέψεις σου δημιουργώντας τρελούς συνδυασμούς. Ξέρεις πάντα ότι υπάρχουν και χειρότερα, αν και αρνείσαι πεισματικά να το παραδεχθείς, μέχρι τα γεγονότα να καταχωρηθούν στις θυρίδες της μνήμης σου. Κι αν ξεχαστούν όχι με τον καιρό, αλλά την στιγμή της γέννησης τους; Τα έχεις ζήσει ή απλώς δεν υπήρξαν ποτέ; Πως γίνεται να βιώσεις κάτι αν το ξεχάσεις αμέσως χωρίς ελπίδες να το θυμηθείς ξανά; Ακόμα και η έννοια της στιγμής χάνεται μπροστά στην αιώνια λήθη.
Τι γίνεται όταν ξαφνικά ξυπνήσεις σε μια παραλία και δεν θυμάσαι τίποτα από την χθεσινή νύχτα; Τελευταίο καταγεγραμμένο γεγονός στον εγκέφαλο το ξάπλωμα δίπλα στην φωτιά, αγκαλιά μ’ένα μπουκάλι κρασί; Μήπως δεν είμαστε ικανοί για τέτοιες εμπειρίες; Μήπως δεν πρέπει να φτάνουμε στα άκρα; Και ποια είναι τα άκρα; Τι σημαίνει αυτή η λέξη; Κι αν την επόμενη φορά ξυπνήσεις σε μια παραλία κι έχεις ξεχάσει όλη σου την ζωή, πως θα αισθανόσουν; Ίσως γινόσουν πιο ελαφρύς και να μάθαινες να πετάς, ίσως να γινόσουν πιο βαρύς ώστε να μπορείς να περπατάς στο βυθό της θάλασσας, όπως στο δρόμο της γειτονιά σου. Κι αν την ξεχνούσες για πάντα; Κι αν ξεχνούσες κάθε φορά την χθεσινή μέρα την στιγμή που θα ξημέρωνε η επόμενη...
Μην κλαις σύγχρονη σταχτοπούτα μου, τα δάκρυα σημαίνουν μνήμη, κι η μνήμη ασφάλεια για το αύριο. Μην μπερδεύεις την δικιά μου ανασφάλεια με την δικιά σου αγωνία για το αύριο. Εγώ ούτε παρελθόν έχω, ούτε μέλλον. Νοιώθω κάτι άλλο που δεν μπορώ να σου περιγράψω τώρα, όμως κάθε μέρα φοβάμαι μην το ξεχάσω.
Πριν προλάβει η τρέλα σου να σε κατακτήσει, την χτυπάς πισώπλατα κι εκείνη μετά την πρώτη έκπληξη, σου κλείνει το μάτι και σου χαρίζει ένα χαμόγελο πολύ σπάνιο. Έμαθες ακόμα ένα μυστικό της ζωής, αλλά δεν έχεις σε ποιον να το πεις. Ο ένας δεν σε ακούει, ο άλλος δεν σε πιστεύει, ο δίπλα γελάει συνεχώς με ότι λες και ο απέναντι δε φαίνεται να ενδιαφέρεται γι’ αυτά. Δεν μπορείς όμως να αντέχεις συνεχώς αυτήν την κατάσταση. Οπότε πιάνεις ένα πανό και γράφεις διάφορα «τρελά» συνθήματα, όπως: (αν και για σένα τόσο λογικά και ξεκάθαρα), «κάψτε πρώτα το δάσος και μετά το σπίτι σας», «σας ξέρω όλους από χθες, αλλά σήμερα σας ξέχασα», «άναψε το φως πριν σκοτεινιάσει ο ουρανός». Βάζεις ένα λουκέτο στην κεντρική είσοδο και κρεμάς ένα πανό που γράφει ΚΑΤΑΛΗΨΗ. Μέχρι που η επανάληψη του ενός, σε οδηγεί σε αναρίθμητες άλλες πράξεις, εμπνευσμένες από την τρελή φαντασία σου. Αλλά αν δεν αρχίσεις από τα εύκολα, είναι σχεδόν αδύνατο να καταλήξεις στην ελευθερία των πράξεων σου και τις τυχαίες αναλαμπές της στιγμής. Πως θα κάνεις κατάληψη του εαυτού σου, αν δεν έχεις κάνει πρώτα κατάληψη του σπιτιού σου; Πως θα βουτήξεις στον ωκεανό των τυχαίων και παλαβών σκέψεων σου, αν δεν αναγνωρίσεις πρώτα την ύπαρξη τους;
Όντως είναι όμορφα να νοιώθεις άσχημα στις πιο άσχετες στιγμές χωρίς κανένα λόγο, τόσο όμορφα που ξεχνάς ότι είσαι χάλια και χαίρεσαι με την κατάντια σου. Κι άσε τους άλλους να σε ειρωνεύονται. Εξάλλου, ο χλευασμός των άλλων σε κάνει να αισθάνεσαι πιο καλά, αφού νοιώθεις ακόμα πιο άσχημα που είσαι απομονωμένος. Τι ξέρουν οι άλλοι; Ότι δεν ξέρεις εσύ, και κάτι παραπάνω, αλλά ποιος νοιάζεται τώρα; Αυτοί είναι σε ποιο άσχημη θέση και το γνωρίζουν, ενώ εσύ δεν το γνωρίζεις. Δεν έχουν το θάρρος να κλάψουν και να παραδεχθούν, ότι η δική τους ισορροπία είναι φαινομενική και εύθραστη. Σε βλέπουν να ονειροβατείς και σε ζηλεύουν. Σε βλέπουν να συμπεριφέρεσαι σαν παιδί και σε μισούν. Εχούν όμως αισθανθεί τόσο σκατά, όπως εσύ; Έχουν πιει τόσο πολύ που να μην μπορούν να συνέλθουν; Έχουν...; Έχουν ριψοκινδυνέψει ποτέ, κάτι πολύτιμο στην ρώσικη ρουλέτα; Έχουν ποντάρει ποτέ σε αυτήν την ρουλέτα της ζωής και θανάτου κάποιο πολύτιμο κομμάτι του εαυτού τους; Μάλλον δεν χρειάζεται, γιατί αυτοί είναι πάντα νικητές σε στημένα παιχνίδια... Μια σφαίρα τελικά σε χωρίζει από αυτούς. Αυτοί στο πιστόλι τους δεν έχουν καμία σφαίρα, ενώ εσύ έχεις. Κάθε μέρα παίζεις με την σκανδάλη, γιατί τότε μόνο βρίσκεις αιτιολογία για το παρόν, για την ύπαρξη διαχωρισμού του χρόνου. Αύριο ίσως νοιώσεις καλύτερα, αλλά μέχρι τότε έχεις μια σκανδάλη να πιέσεις."
...
ΣΗΜ: Ο τίτλος ήταν παρμένος από στίχο τραγουδιού των Υπόγειων Ρευμάτων.