Καλλίδρομο

Μπορεί ο χειμώνας να μπαίνει σιγά σιγά σαν εποχή, σαν θερμοκρασία, σαν διάθεση, αλλά λέω να τον κρατήσω λίγο ακόμα απέξω. Ας επιστρέψω σε μια ανάβαση στο Καλλίδρομο, που βρίσκεται στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (Γκιώνα, Βαρδούσια, Οίτη, Παρνασσός). Γι' αυτό το λόγο αποτελεί έναν ακόμα ορεινό όγκο της κεντρικής Ελλάδος που περνάει εύκολα απαρατήρητος. Φυσικά, ξεχωριστή αίγλη του δίνει η σχέση του με την μάχη των Θερμοπυλών και του μονοπατιού του Εφιάλτη, όταν ο κάμπος που απλώνεται πλέον στις παρυφές του ήταν μια στενή λωρίδα γης, και τα ορεινά περάσματα του Καλλίδρομου υψηλής στρατηγικής σημασίας.

Ακόμα όμως και σήμερα μπορεί να μας μαγέψει, όχι μονάχα για ιστορικούς λόγους, αλλά και για την φυσική του ομορφιά. Έχει πυκνά ελατοδάση, εποχιακές ορεινές λίμνές, και ενδιαφέρουσες διαδρομες. Προσφέρει επίσης πολλές επιλογές για τους λάτρεις της ορεινής ποδηλασίας, καθώς έχει μεγάλο δίκτυο χωματόδρομων. Αποτελεί ιδανική επιλογή για μονοήμερη εξόρμηση, καθώς έχει εύκολη οδική πρόσβαση από Αθήνα. Ενώ οι μικρές υψομετρικές διαφορές και οι ήπιες κλίσεις προσφέρουν ευκαιρίες για ξεκούραστες πορείες.

Μ.Δαμάστας-Λίμνη-Ελευθεροχώρι-Μ.Δαμαστας

Η δικιά μας ιδέα ήταν να χαράξουμε μια μεγάλη σε μήκος πορεία για να "περικυκλώσουμε" το βουνό. Η πορεία έγινε αρχές Άνοιξης, όταν τα τελευταία του χιόνια αλλάζαν μορφή και γεμίζαν τις ρεματιές και τις νερολάκκες. Με χαλαρή διάθεση ξεκινάμε πρωινό από Μονή Δαμάστας, λίγο ψηλότερα από το ομώνυμο χωριό, και ανηφορίζουμε τον χωματόδρομο με ανατολική κατεύθυνση. Αρχικά κινούμαστε πάνω σε δρόμο, αλλά σύντομα μονοπάτι ξεκινάει διασχίζοντας το ελατοδάσος και κόβοντας το δρόμο. Σε λιγότερο από μια ώρα φτάνουμε σε λιβάδι, με εμφανή σημάδια βόσκησης. Από εδώ έχουμε θέα προς την θάλασσα και προς τον κάμπο, (βρισκόμαστε περίπου στα 900 μ.).


Ο δρόμος τελειώνει εδώ, και το μονοπάτι μας τραβερσάρει μέσα σε πυκνό ελατοδάσος, όπου για λίγο το μυαλό χάνεται. Περνάμε από εποχιακή λιμνούλα, όπου καθρεφτίζονται οι ανάλαφρες μορφές μας και συνεχίζουμε φτάνοντας σε απόληξη εγκαταλειμένου χωματόδρομου. Πριν ακολουθήσουμε την χάραξη του μονοπατιού (συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση), εμείς στρίβουμε δεξιά (νότια) ακολουθώντας το ίχνος του δρόμου καταλήγουμε μετά από είκοσι μέτρα, σε μικρό καταρράκτη, που διαλαλεί το τέλος του χειμώνα με το δικό του μαγικό θόρυβο. Τα εύκολα πατήματα, και το μικρό του ύψος με προκαλούν να τον σκαρφαλώσω για να κόψω δρόμο, όμως δείχνω αυτοσυγκράτηση, επιστρέφω στην χάραξη του μονοπατιού, και σύντομα συναντούμε τον κύριο χωματόδρομο.
Αν συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση, μέσα από το δίκτυο των χωματόδρομων μπορούμε να πάμε προς Παλιοσουβάλα, άλλη μια εποχιακή λίμνη. Από εκεί μπορούμε να ανέβουμε είτε στην ψηλότερη κορυφή (1419μ), και έπειτα να πραγματοποιήσουμε διάσχιση και να βγούμε στην ανατολική πλευρά του Καλλίδρομου.
Εμείς όμως κινούμαστε προς την άλλη πλευρά του βουνού για να φτιάξουμε την κυκλική διαδρομή. Έτσι η πορεία μας αλλάζει τώρα σε νότια-νοτιοδυτική, κι αφού ακολουθήσουμε τον δρόμο καμπόση ώρα, ξαναβρίσκουμε μονοπάτι που οδηγώντας μέσα από δασωμένο διάσελο (ψηλότερο σημείο διαδρομής 1200μ.), καταλήγει στην λίμνη Καλλιδρόμου. Εδώ μάλιστα βρίσκουμε αρκετό κόσμο που έχει έρθει για να απολαύσει την γαλήνη του τοπίου. Αξίζει όντως να γίνει μια μεγάλη στάση για φωτογραφίες και ξεκούραση. Μέχρι εδώ χρειαστήκαμε περίπου τρεις ώρες.


Ξεκινάμε την πορεία για να κλείσουμε τον κύκλο. Ανεβαίνουμε προς το καταφύγιο, απ’ όπου φαίνεται οι χιονισμένοι γίγαντες στο βάθος, και ακούμε τις σειρήνες να μας καλούν στα χιονισμένα περάσματα... Συνέχιζουμε στο δρόμο, και έχουμε στο νου μας ότι η σήμανση πλέον είναι διακριτική, δημιουργώντας ενίοτε μπλεξίματα. Η αρχική σκέψη για κόψιμο εκτός μονοπατιού, για πιο σύντομη εκδοχή εγκαταλείπεται καθώς σε ορισμένα σημεία το δάσος είναι αρκετά πυκνό.
Η συνέχεια της διαδρομής επιφυλάσσει αρχικά όμορφη πορεία μέσα στο δάσος, αλλά σύντομα (40 λεπτά από τη λίμνη) μας οδηγεί σε μεγάλο χωματόδρομο, και από εδώ και πέρα κινούμαστε πάνω σε αυτόν, με εξαίρεση κάποια κοψίματα μέσα από το δάσος. Καταλήγουμε στο Ελευθεροχώρι, κι από εκεί διαλέγουμε τον δρόμο προς Μονή Δαμάστας, κι έτσι κλείνουμε ένα όμορφο κύκλο του βουνού, σε περίπου δυόμισι ώρες από την λίμνη.
Μια όμορφη διαδρομή που μας άφησε καλές εντυπώσεις και μας δημιούργησε προσδοκίες για χειμερινές εξορμήσεις, όταν τα λευκά θα έχουν προσδώσει άλλη μαγεία στα τοπία, και μια απομόνωση των μεγάλων δρόμων που τεμαχίζουν το βουνό και την ηρεμία του. Αλλά πάντα μας παρασύρουν οι γίγαντες στο βάθος...