Καρναβάλι για όλους...

Ένα σχόλιο για το καρναβάλι που έφυγε, καθώς οι φωτιές σβήσαν και οι μάσκες της αποκριάς μπήκαν και πάλι στη ναφθαλίνη. Αυτήν την φορά δεν πρόλαβα να μασκαρευτώ και να ανακατώσω την κανονικότητα της καθημερινότητας. Αλλά κατάφερα να γλεντήσω και να ξεδώσω, να βάλω την στολή του Διόνυσου και να τρέξω στους δρόμους. Είχα την τύχη να βρεθώ με μια καλή παρέα, σε ένα μέρος όπου οι αποκριές ερχόντουσαν από μια άλλη εποχή και διασταυρωνόντουσαν με το πανηγύρι του χωριού. Μέσα από αυτοσχεδιασμούς μικρών ομάδων, δημιουργούσαν ένα κλίμα όπου η γιορτή πήγαζε από την ανάγκη ανθρώπων να ζήσουν και να βιώσουν, κι όχι να μιμηθούν.

Έτσι αποχαιρετούμε για άλλη μια φορά τον χειμώνα, και ξεκινήσαμε να χορεύουμε πλεον σε ανοιξιάτικους ρυθμούς. Μέσα σε μια γιορτή, βγαλμένη μέσα από τα διονυσιακά γλέντια και τις γιορτές του Πάνα, με ρίζες χαμένες στα βάθη της αρχαιότητας, μέσα από την προσπάθεια κατανόησης της κυκλικής εναλλαγής της φύσης, παράλληλα με μια ανάγκη να εκτονωθεί όλη η δεσμευμένη ενέργεια του χειμώνα. Βωμολοχίες, μεθύσι, χορός, φωτιές στο δρόμο, φανοί, φαλλοί ... με μία λέξη διονυσιασμός.

Ως αποχαιρετισμό στις φετινές απόκριες, αντιγράφω ένα κομμάτι από το άρθρο του Γ.Αλλαμάνη στο Ποντίκι-Art :

Η θεμελιώδης παρεξήγηση του σύγχρονου ελληνικού Καρναβαλιού είναι ότι "είναι γιορτή κυρίως για τους μικρούς μας φίλους". Λάθος μεγάλο και μάλιστα ιστορικό! Σε κοινωνίες αγροτικές και αυστηρές, αυτές οι μέρες ήταν το επίσημο ξεσάλωμα, τότε που με την "άδεια" της κοινότητας, όλοι, μεγάλοι και μικροί,κοροΐδευαν ασύστολα ο ένας τον άλλο, βωμολοχούσαν, τραγουδούσαν, συνέντριβαν τα σεξουαλικά ταμπού δημοσίως κι ανενδοίαστα. Μεταμφιεζόνταν και μεθούσαν για να αναπαραστήσουν και να παρωδήσουν τον "κύκλο της ζωής" που λένε κι οι λαογράφοι, και ουσιαστικά εξέφραζαν μέσα στην καρδιά του χειμώνα την ελπίδα ότι η άνοιξη θα έρθει ξανά, ότι τα χωράφια τους θα καρπίσουν. Μεταφυσικά, αυτή η ελπίδα για καλή σοδειά και επιβίωση γίνεται προσμονή για τη μετά θάνατον ζωή. Είναι το σταυροδρόμι όπου συναντώνται όλες οι θρησκείες του πλανήτη: η υπόσχεση ότι ο θάνατος δεν (θα) είναι το φοβερό φινάλε του κατά τα άλλα εντελώς ακατανόητου θαύματος το οποίο αξιωθήκαμε, του θαύματος "ζωή".

Όλα αυτά είναι δυστυχώς ψιλά γράμματα για τις εκδηλώσεις των ημερών. Καρναβάλι στο τσουβάλι διοργανώνουν οι περισσότεροι δήμοι της Ελλάδας... Εύκολες λύσεις, φτηνιάρικο αποτέλεσμα. Στα ηχεία ακούγονται λάτιν, Έφη Θώδη...
Ασφαλώς υπάρχουν οι εξαιρέσεις Θέλει όμως να βγάλουμε απο πάνω μας, ιδίως εμείς οι ταλαίπωροι εργαζόμενοι γονείς την τηλεοπτική αισθητική που μας έχει ποτίσει το μεδούλι. Θέλει αντιστασιακό πνεύμα κι αντι-πληροφόρηση. Εκδηλώσεις που δεν ακολουθούν τον καρναβαλικό συρμό των ημερών διεξάγονται, εντός και εκτός Λεκανοπεδίου Αττικής, εντός και εκτός των αστικών κέντρων. Ενδεικτικά... Επίσης στην Ξάνθη, στον Τύρναβο... και αλλού υπάρχουν αναμμένες εστίες αντίστασης στα ετοιματζίδικα γλέντια της ισοπεδωτικής τηλεαισθητικής.
Μην αρνηθείτε να σας μουντζουρώσουν με καρβουνόσκονη ή φούμο. Και του χρόνου.