Ντουρντουβάνα

Τα βουνά ποτέ δεν τα ανεβαίνεις μια φορά. Γυρίζεις απο εδώ κι από εκεί, γεμίζοντας εικόνες και εμπειρίες. Κάθε ένα έχει την δικιά του μαγεία, και στο κάθε ένα δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα το ξαναδω άλλη μια φορά. Βλέπω φωτογραφίες και το μυαλό αρχίζει να κάνει σχέδια για μια νέα επίσκεψη.

Πλησιάζοντας την κορυφή

Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που είχα ανέβει τελευταία φορά στη Ντουρντουβάνα. Μάλιστα τότε είχαμε κατασκηνώσει στο διάσελο κυνηγού, κι είχαμε ανέβει και στις γύρω κορυφές καθώς είχαμε αρκετό χρόνο να τριγυρίσουμε. Ύστερα επανήλθα χειμώνα (Ιανουάριος 2008) για να την δώ στολισμένη στα χιόνια, κι αυτήν περιγράφω παρακάτω.
Η διαδρομή μας ξεκινάει από την τεχνητή λίμνη Δόξας, μια όμορφη τοποθεσία λίγο πάνω από τα Καλύβια Φενεού. Μόλις περάσουμε το εκκλησάκι που έχουν φτιάξει σα νησάκι στη λίμνη, συναντάμε ταμπέλα που δείχνει την αρχή του μονοπατιού, προς ένα χωματόδρομο στα αριστερά μας. Η Ντουρντουβάνα στέκει ακριβώς από πάνω μας και είναι ντυμένη στα λευκά.

Από εκεί ανηφορίζουμε προς τα επάνω, και συναντούμε ένα καλοστρωμένο χωματόδρομο που οδηγεί σε στάνη, και μια πηγή. Από εδώ, θαυμάζουμε την Ζήρεια απέναντι μας, και μαγεύομαστα από την στρώση των νεφών, που καλύπτουν τον κάμπο του Φενεού.
Εκεί τελειώνει ο δρόμος και μας φέρνει σε μια τσιμεντένια δεξαμενή. Προσοχή, δεν είναι ξεκάθαρη η αρχή του μονοπατιού. Δεν πρέπει να συνεχίσουμε στην μικρή συνέχεια του δρόμου. Αλλά ακριβώς από την δεξαμενή φεύγει μονοπάτι που ανηφορίζει προς τα επάνω μέσα σε πευκοδάσος. Μόλις το βρούμε θα βρούμε και τα κόκκινα σημάδια που είναι βαμμένα σε όλη την διαδρομή. Συναντούμε μικρό ρέμα που τροφοδοτείται από τα χιόνια που λιώνουν αργά αργά.

Θάλασσα Νεφών

Το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και με συνεχή ανάβαση μας βγάζει σε δασικό δρόμο, (1 ώρα περίπου). Εκεί κάνει ένα μικρό κόψιμο και μας βγάζει πάλι στον ίδιο δρόμο και στην τοποθεσία γνωστή ως διάσελο του Κυνηγού, το οποίο χωρίζει την Ντουρντουβάνα από τον ορεινό όγκο του Χελμού. Από εδώ έρχεται ένα άλλο μονοπάτι από την δυτική πλευρά, (κίτρινη σήμανση) που οδηγεί στον οικισμό Ζαρέλια.

Διάσελο Κυνηγού

Αφήνουμε το δρόμο, και ακολουθώντας το μονοπάτι (νότια πορεία) αρχίζει η επίπονη ανάβαση προς κορυφή μέσα από ελατοδάσος. Η θέα είναι μοναδική αν και η χαμηλή νέφωση πολλές φορές παρεμβάλλεται στο ορεινό τοπίο. Σύντομα το ελατοδάσος αραιώνει, και το χιόνι γίνεται πιο πυκνό. Έπειτα από μια ώρα κι ένα τέταρτο περίπου από το διάσελο του Κυνηγού φτάνουμε στο διάσελο μεταξύ των δύο ψηλών κορυφών. Από εδώ η κορυφή (2109 μ.) απέχει μόλις δέκα λεπτά. Σύνολο για κορυφή (3:30 ώρες), λαμβάνοντας υπόψη ότι είχαμε τα χιόνια για να ανοίξουμε δρόμο. Φτάνουμε εκεί αλλά το κρύο είναι διαπεραστικό, και γυρίζουμε στα πιο χαμηλά για στάση και φωτογραφίες.
Επιστροφή από την ίδια διαδρομή και μεταμόρφωση του τοπίου, καθώς τα σύννεφα υποχωρούσαν κι η λίμνη εμφανιζόταν να καθρεφτίζει τα βουνά. Μια πανέμορφη διαδρομή, σε αρκετά κοντινή απόσταση από την Αθήνα. Αποδράστε ελεύθερα.

Τεχνητή λίμνη Δόξας