Ήθελα να ξεκινήσω με μια πολύπλοκη σκέψη να μαζέψω ειδήσεις, να περιγράψω ορεινές εξορμήσεις... Αλλά όπως ο πρωινός ήλιος του Μάρτη ξεχύθηκε στο δωμάτιο μου και γρατζούνισε τα γένια μου, μου έκλεισε το μάτι και μου έσβησε τις σημειώσεις. Πριν προλάβω να πλυθώ, είχε αρχίσει να κάνει κρύο, και λίγο πριν βγω στο δρόμο ξεκίνησε να χιονίζει. Ίσως να είναι και η στάχτη που ρίχνει στα μάτια μου για να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα απότομα. Κι ύστερα, καθώς περπατάω απλώνει για άλλη μια φορά το χαμόγελο του κι υποδέχεται την άνοιξη.
Μέσα στα γέλια του ήρθα κι εγώ πριν αρκετό καιρό, κι από τότε τον αγάπησα τούτο τον μήνα. Περίμενα με ανυπομονησία να φορέσω το μαρτάκι και να τρέξω στους δρόμους. Με το μαρτάκι στο χέρι, φανταζόμουν ότι μου δέναν μια ηλιαχτίδα στο χέρι. Ήταν επίσης το σημάδι ότι έρχονται μεγάλες μέρες, το έβλεπα όπως το ρολόι στο χέρι μου και ήξερα ότι η εαρινή ισημερία απείχε μερικές μέρες.
Το κεφάλι γέρνει προς τα πίσω, η μεσημεριανή ζέστη φέρνει αναπόληση. Τούτος ο ήλιος είναι μαγικός, με γεμίζει ενέργεια και χαρά. Μήπως να βάλω ξανά το μαρτάκι στο χέρι, και να αρχίζω να παλιπαιδίζω; Τα μάτια δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο έντονο φως, και το δέρμα κοκκινίζει από την ντροπή του. Στα χαμηλά, η άνοιξη δίνει τους πρώτους τόνους.
Αλλά σαν να θέλει να χαλάσει το πανηγύρι, έρχεται ο χιονιάς που περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει. Ανακατεύεται ο χειμώνας με την άνοιξη, στέλνει τα τελευταία παγωμένα χαιρετίσματα και στην δίνη αυτή αναδύεται ο Μάρτης. Ίσως για αυτό να τον είχαν αφιερωμένο στον Άρη. Το όνομα του εξάλλου προέρχεται από την λατινική του ονομασία, (Mars). Μάλιστα επί Ρωμαικών χρόνων, ήταν ο πρώτος μήνας του έτους.
Κάθε Μάρτης είναι μοναδικός. Άλλον τον θυμόμαστε για τα χιόνια που έφερε μετά από ηλιόλουστες μέρες μέσα στην βρώμικη πόλη μας, άλλον τον θυμόμαστε για τις πολύ ζεστές μέρες, σπάζοντας ρεκορ δεκαετίας, (και προμηνύοντας καυτά καλοκαίρια). Κάπου πρέπει να έχω αφήσει τις ασπροκόκκινες κλωστές. Μέχρι να ανεβάσω το κείμενο, ξέσπασε η μπόρα από πάνω μου.
Σταμάτα λίγο το τρέξιμο και δες, στο τσακισμένο τσιμέντο έχουν αρχίσει να φυτρώνουν αγριόχορτα.
Γαμ..%@#*$~ την Άνοιξη που δεν ήρθε ακόμα... Από τη μια το κείμενο σου, από την άλλη αυτές οι φωτογραφίες. Είναι να μη σε πιάνει νόστος και μελαγχολία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήσε Μάρτη μου να φας τριφύλλι.
Καπετάνιε, όρτσα τα πανιά και βγάλε ρότα προς το Νοτιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και φέτος, κι εδώ αργεί η άνοιξη σε πολλά μέρη. Για παρηγοριά: πέρυσι τέτοια εποχή, τα βουνά ήδη ξεφορτώναν από χιόνια. Φέτος, ακόμα φορτώνουν και θα κρατήσουν...