-Τι είπες;
-ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΩ!!!
-Συγγνώμη, αλλά δεν σε ακούω. Με τόσο θόρυβο, από αεροπλάνα και βόμβες, κι αυτήν παρέλαση των τανκς.
-Εμ, κλείσε την ρημαδιασμένη τηλεόραση να σου πω.
-Θέλω να την δυναμώσω, μήπως και ξυπνήσει ο κόσμος και κουνηθεί, να την δυναμώσω μήπως κι ακούσω την φωνή της Διεθνούς Κοινότητας.
-Της ποιας; Τώρα είναι σειρά μου, να κουφαθώ.
-Λοιπόν, τότε άσε με. Νομίζεις έχω όρεξη για ευχές;
Με τις ευχές και του Στάθη
-Καλά ρε παιδί μου, μην τον παίρνεις προσωπικά. Έτσι για το καλό…
-Άσε το καλό, και πιάσε ένα κομμάτι βασιλόπιτα.
-Έλα ρε, έφτιαξες πίτα; Μέσα στο πνεύμα είσαι.
-Α, μόνο που πρέπει να βάλεις το φλουρί εσύ, γιατί ο Άγιος Βασίλης έμεινε ταπί.
-Καλά και τα παιδιά δεν λυπήθηκαν χωρίς φλουρί;
-Αυτό που μου φάγανε ή αυτό που συλλάβανε;
-Και τα δικά μου βγήκανε για κάλαντα, και τα μαζέψανε για αναγνώριση.
-Καλύτερα να τα έστελνες στην εκκλησία. Πιο πολλά θα βγάζανε.
-Πήγα εγώ, γιατί της χρωστούσε κάτι οικόπεδα ο παππούς μου. Ευτυχώς όμως, δεχτήκανε να τα ανταλλάξουμε με το σπίτι μου.
-Τυχερός είσαι, εμένα μου διαλύθηκε εντελώς το σπίτι. Εποστρακίστηκε μια βόμβα από την Γάζα.
-Αν θες έλα να στο δικό μου, έχει αρκετή ζεστασιά.
-Μπα, όχι βάζω μπροστά οικοδομή. Με το νέο χωροταξικό μέχρι και στην παραλία χτίζω, και την κάνω δική μου. Βλέπω όμως, ότι δεν λυπήθηκες το πετρέλαιο.
-Μπα καθόλου πετρέλαιο, με το τζάκι την έβγαλα όλες τις κρύες μέρες. Απλώς μου έχουν μείνει καυσόξυλα Πελοποννήσου. Θα κρατήσουν για πολλούς χειμώνες ακόμη.
-Κι εγώ που νόμιζα ότι ήμουν παλαιομοδίτης, στολίζοντας το απανθρακωμένο έλατο της Πάρνηθας.
-Εμ είσαι. Την εποχή που χαρίζουν μαυρισμένα κλαδιά από το δέντρο του Συντάγματος.
-Κι εγώ πήγα στο Σύνταγμα, αλλά μόνο για να πετάξω τα σκουπίδια μου. Πρέπει να κάνεις και μια καλή πράξη. Εσύ έκανες;
-Βεβαίως, τόσα λεφτά έδωσα στις τράπεζες. 28 δις λίγα τα λες;
-Κουβαρντάς γεννήθηκες ρε παιδί μου.
-Αν δεν δώσουμε από το υστέρημα μας, πως θα δούμε άσπρη μέρα;
-Αν κρίνουμε από την Γάζα, μόνο κόκκινες τις βλέπω μπροστά μου.
-Καλά βρε, κάνε ησυχία, μην φωνάζεις. Άσε τον κόσμο να κοιμηθεί με την ησυχία του.
-ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΩ!!!
-Συγγνώμη, αλλά δεν σε ακούω. Με τόσο θόρυβο, από αεροπλάνα και βόμβες, κι αυτήν παρέλαση των τανκς.
-Εμ, κλείσε την ρημαδιασμένη τηλεόραση να σου πω.
-Θέλω να την δυναμώσω, μήπως και ξυπνήσει ο κόσμος και κουνηθεί, να την δυναμώσω μήπως κι ακούσω την φωνή της Διεθνούς Κοινότητας.
-Της ποιας; Τώρα είναι σειρά μου, να κουφαθώ.
-Λοιπόν, τότε άσε με. Νομίζεις έχω όρεξη για ευχές;
Με τις ευχές και του Στάθη-Άσε το καλό, και πιάσε ένα κομμάτι βασιλόπιτα.
-Έλα ρε, έφτιαξες πίτα; Μέσα στο πνεύμα είσαι.
-Α, μόνο που πρέπει να βάλεις το φλουρί εσύ, γιατί ο Άγιος Βασίλης έμεινε ταπί.
-Καλά και τα παιδιά δεν λυπήθηκαν χωρίς φλουρί;
-Αυτό που μου φάγανε ή αυτό που συλλάβανε;
-Και τα δικά μου βγήκανε για κάλαντα, και τα μαζέψανε για αναγνώριση.
-Καλύτερα να τα έστελνες στην εκκλησία. Πιο πολλά θα βγάζανε.
-Πήγα εγώ, γιατί της χρωστούσε κάτι οικόπεδα ο παππούς μου. Ευτυχώς όμως, δεχτήκανε να τα ανταλλάξουμε με το σπίτι μου.
-Τυχερός είσαι, εμένα μου διαλύθηκε εντελώς το σπίτι. Εποστρακίστηκε μια βόμβα από την Γάζα.
-Αν θες έλα να στο δικό μου, έχει αρκετή ζεστασιά.
-Μπα, όχι βάζω μπροστά οικοδομή. Με το νέο χωροταξικό μέχρι και στην παραλία χτίζω, και την κάνω δική μου. Βλέπω όμως, ότι δεν λυπήθηκες το πετρέλαιο.
-Μπα καθόλου πετρέλαιο, με το τζάκι την έβγαλα όλες τις κρύες μέρες. Απλώς μου έχουν μείνει καυσόξυλα Πελοποννήσου. Θα κρατήσουν για πολλούς χειμώνες ακόμη.
-Κι εγώ που νόμιζα ότι ήμουν παλαιομοδίτης, στολίζοντας το απανθρακωμένο έλατο της Πάρνηθας.
-Εμ είσαι. Την εποχή που χαρίζουν μαυρισμένα κλαδιά από το δέντρο του Συντάγματος.
-Κι εγώ πήγα στο Σύνταγμα, αλλά μόνο για να πετάξω τα σκουπίδια μου. Πρέπει να κάνεις και μια καλή πράξη. Εσύ έκανες;
-Βεβαίως, τόσα λεφτά έδωσα στις τράπεζες. 28 δις λίγα τα λες;
-Κουβαρντάς γεννήθηκες ρε παιδί μου.
-Αν δεν δώσουμε από το υστέρημα μας, πως θα δούμε άσπρη μέρα;
-Αν κρίνουμε από την Γάζα, μόνο κόκκινες τις βλέπω μπροστά μου.
-Καλά βρε, κάνε ησυχία, μην φωνάζεις. Άσε τον κόσμο να κοιμηθεί με την ησυχία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου