Έρμαιο της Τραμουντάνας

Αν θέλεις να πιστέψω στο θεό σου, πρέπει να ρουφήξω το όνειρο σου από μια στήλη καπνού βγαλμένη μέσα από την φωτιά σου. Αν θέλεις να τρομάξω με τους δαίμονες σου, πρέπει να μουλιάσουν τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά σου, να παγώσουν τα πόδια μου στην καυτή σου άμμο...

Κοσμικά Παράσιτα: ***να παγώσει κι ο χρόνος, και σαν ελαφρόπετρα να κυλήσεις στο μέλλον***
Αν θέλεις να στρέψω την κεραία των μοιραίων συμπτώσεων πάνω σου, πρέπει να αφήσεις ένα παράθυρο τρέλας ανοιχτό. Αν θέλεις να χαθώ στο απέραντο γαλάζιο της παιδικότητας σου, πρέπει να στείλεις με το βαλσαμωμένο κύμα ένα γέλιο στο νησί μου. Αν θέλεις να φυσήξει δροσερός αέρας, πρέπει να ξεφύγεις από τις αόρατες δυνάμεις της αδράνειας του χθες, από την βαρύτητα του παρελθόντος...

Γήινα Παράσιτα: ***να ξεφύγεις... και να γίνεις ο εαυτός σου, και πάλι***
Αν καταφέρεις και αφεθείς στους θυελλώδης ανέμους, ίσως πετάξεις πάνω από την πόλη. Αν τα καταφέρεις κι ανοιχτείς, ίσως ανακαλύψεις την γραμμή του ορίζοντα πέρα από το τέλος του κόσμου. Αν όχι, τουλάχιστον θα έχει μυρίσει άνοιξη και θα έχει πρασινίσει το νησί σου. Αν όχι, θα έχεις ανακαλύψει ακόμα ένα ναυάγιο να ζεσταίνει την αλμυρή αγκαλιά σου.
Εσωτερικά Παράσιτα:***στο ερημονήσι, παρέα με τις μέλισσες , στους ρυθμούς του Μάρτη, στο τρέξιμο μέσα από λιβάδια με λουλούδια, στους ανθισμένους κρόκους του χιονιού, στα κύματα του ολόφρεσκου καλοκαιριού***

Με τόσες παρεμβολές είναι αδύνατη κάθε προσπάθεια συγκέντρωσης. Με τόσες παράλογες εικόνες χάνεται το νόημα των σκέψεων. Με τόσες σκόρπιες λέξεις δεν χρειάζεται να ακούγονται λόγια... Με τόσο ματωμένες πατούσες δεν χρειάζεται πια να τρέχεις να κρυφτείς. Άφησε τα παράσιτα να γίνουν μουσική, και χόρεψε ξανά στους γνώριμους ρυθμούς της σαγήνης.
Παράσιτα απ' όλες τις κατευθύνσεις:***στο ερημονήσι ξεχασμένος, φτιάχοντας χάρτες για να μην με βρίσκουν, φτιάχνοντας ταξίδια για να χάνεται ο προορισμός, φτιάχνοντας θάλασσες για να φουρτουνιάζουν***