Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Ουαί τοις ηττημένοις

Μέσα στο κλίμα των ημερών, σκέφτηκα διάφορα σχόλια για την καθημερινότητα. Αλλά τελικά θυμήθηκα την Χωματερή, ένα κόμιξ από τον Λέανδρο. Αν και γραμμένο πριν αρκετά χρόνια κρατάει την φρεσκάδα των σκουπιδιών που μας περιβάλλει.
Όταν η ζωή στην χωματερή είναι η ίδια μας η καθημερινότητα, αφήνουμε τα χάλια μας να γίνουν υλικό για γέλια, κι αφήνουμε τα σχόλια για τους "ειδικούς". Καμιά φορά οι εικόνες μπορούν να ξεπεράσουν τα λόγια.


Με την χαρακτηριστική ατάκα του Ιγνάτιου, χωρίς περαιτέρω σχόλια:
"Μοιάζουμε με ρωμαϊκή τοιχογραφία που πέφτει ψηφίδα-ψηφίδα χωρίς να μπορεί να σωθεί..."
"...και να αφήνετε πάντα και λίγο χώρο για τους ηττημένους".

κλικάρετε στις εικόνες για μεγέθυνση

Φυσικά στις κοινωνίες μυρμηγκιών, δεν υπάρχει χώρος για απεργίες, διεκδικήσεις...


κλικάρετε στις εικόνες για μεγέθυνση

Και φυσικά ούτε φιλοσοφίες τύπου Ιγνάτιου χωράνε σε τέτοιες κοινωνίες, υπάρχει μονάχα μια αλήθεια, που προκύπτει φυσικά μέσα από νούμερα και έρευνες του κ... Η φιλοσοφία αντικαθίσταται από την στατιστική. Κι αυτή με την κατάλληλη κατάλυση της επιστημονικής δεοντολογίας της μπορεί να παράγει ότι θέλει: Έτσι η χωματερή μας αναλόγως εμφανίζεται ως ευτυχισμένη, πεινασμένη, ξενοφοβική, διεθνιστική, παραδοσιακή κ.ο.κ. Μονάχα το ποσοστό ηλίθιότητας μας δεν έχει μετρηθεί ακόμα. Ίσως μας αφήνουν δουλειά για το σπίτι...


κλικάρετε στις εικόνες για μεγέθυνση

ΥΓ: Κάθε ομοιότητα της Χωματερής με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία και συμπτωματική.
ΥΓ2: Η ανάγνωση του παραπάνω κόμιξ, δεν προτείνεται... επιβάλλεται.

κλικάρετε στις εικόνες για μεγέθυνση

4 σχόλια:

  1. Αυγά να πάρουμε... όμως θυμήσου,
    χωρίς να σπάσεις αυγά,
    ομελέτα δεν γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και χωρίς να σπάσεις το κεφάλι σου, μυαλό δεν βάζεις.
    Τώρα που θα μας κουρέψουν και τα κεφάλια μας, και τα αυγά, να δούμε ποιος θα μπορεί να φάει ομελέτα ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έι ωπ ωπ, έι ωπ ωπ ωπ!!! Πιάσ' τ' αυγό και κούρευτο. Welcome on board στην παρθενική πτήση για τη Δανεία του Λεβάντε. Από που πέφτει η Κοπεγχάγη είπαμε;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έι ωπ, δεν λές τίποτα, μια μεθυσμένη πολιτεία λικνίζεται μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας.
    Πάμε μαέστρο, (κάθε στίχος δις):
    "Ήταν ένα μικρό κρατίδιο,
    που ήταν αταξίδευτο, οε οε/
    Κι έκαν' ένα μακρύ ταξίδι
    μέσα εις την Μεσόγειο οε οε/
    Και σε πεντέξι εβδομάδες,
    χαθήκαν όλα τα λεφτά οε οε/
    Και τότε ρίξανε τον κλήρο,
    να δούνε ποιος θα φαγωθεί οε οε.
    Κι ο κλήρος πέφτει στον...
    (συμπληρώστε το κενό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή