Ξυπνώντας από ένα γλυκό ύπνο και πίνοντας τσάι για να ζεστάνουμε τα σωθικά μας, φορτωνόμαστε και ξεκινάμε την πιο διάσημη πορεία των πεζοπόρων στη Βάλια Κάλντα. Γενικά το μονοπάτι έχει αρκετή σήμανση, και είναι γενικά καλοχαραγμένο και πολύ περπατημένο. Μόνο μετά τα Σμιξώματα υπάρχουν ουσιαστικές παρατηρήσεις.
Ξεκινάμε από το σημείο που το μονοπάτι έχει κατέβει δίπλα στο αρκουδορέμα και μάλιστα λίγα μέτρα πιο κάτω το κόβει για πρώτη φορά, όπως ερχόμαστε από το μονοπάτι Λίμνες Φλέγγα, (ενώ δεύτερη για όσους έρχονται από τον χωματόδρομο. Και γενικά οι χρόνοι υπολογίζονται από το σημείο συνάντησης του Ε6, που έρχεται από το χωματόδρομο και του Ρ6 που έρχεται από λίμνες Φλέγγας. Αν θέλει κάποιος να υπολογίσει το χρόνο από την αρχή του χωματόδρομου, να προσθέτετε 15 λεπτά ακόμα). Αμέσως το μονοπάτι στρίβει αριστερά, κατεβαίνει ξανά στην όχθη και διασχίζει για δεύτερη φορά το Αρκουδόρεμα. (Παρατήρηση: Υπήρχαν παλιά σημάδια, και δυσδιάκριτο μονοπάτι, που οδηγεί προς τους Καταρράκτες από την απέναντι πλευρά της όχθης. Άγνωστο αν συνεχίζει στην απόκρημνη ράχη). Το μονοπάτι ακολουθεί την κοίτη, περνάει από την θέση “Kαταρράκτες”, κάνει κάποια ανεβοκατεβάσματα. Έπειτα υπάρχει ακόμα ένα κόψιμο του αρκουδορέματος, όπου υπάρχει και μια μεγάλη βάθρα, κατάλληλη για μπάνιο, αλλά φυσικά νερά παγωμένα.
Ξεκινάμε από το σημείο που το μονοπάτι έχει κατέβει δίπλα στο αρκουδορέμα και μάλιστα λίγα μέτρα πιο κάτω το κόβει για πρώτη φορά, όπως ερχόμαστε από το μονοπάτι Λίμνες Φλέγγα, (ενώ δεύτερη για όσους έρχονται από τον χωματόδρομο. Και γενικά οι χρόνοι υπολογίζονται από το σημείο συνάντησης του Ε6, που έρχεται από το χωματόδρομο και του Ρ6 που έρχεται από λίμνες Φλέγγας. Αν θέλει κάποιος να υπολογίσει το χρόνο από την αρχή του χωματόδρομου, να προσθέτετε 15 λεπτά ακόμα). Αμέσως το μονοπάτι στρίβει αριστερά, κατεβαίνει ξανά στην όχθη και διασχίζει για δεύτερη φορά το Αρκουδόρεμα. (Παρατήρηση: Υπήρχαν παλιά σημάδια, και δυσδιάκριτο μονοπάτι, που οδηγεί προς τους Καταρράκτες από την απέναντι πλευρά της όχθης. Άγνωστο αν συνεχίζει στην απόκρημνη ράχη). Το μονοπάτι ακολουθεί την κοίτη, περνάει από την θέση “Kαταρράκτες”, κάνει κάποια ανεβοκατεβάσματα. Έπειτα υπάρχει ακόμα ένα κόψιμο του αρκουδορέματος, όπου υπάρχει και μια μεγάλη βάθρα, κατάλληλη για μπάνιο, αλλά φυσικά νερά παγωμένα.
Από εκείνο το σημείο και μετά, το μονοπάτι ανηφορίζει σταθερά και στη συνέχεια κινείται πάνω σε απότομη πλαγιά. Το δάσος τώρα είναι ιδιαίτερα πυκνό σε μερικά σημεία, αλλά και με πιο χαμηλή βλάστηση σε σημεία που έχουν "φύγει" πλαγιές. Λίγο παρακάτω παίρνει πάλι ύψος για να μας ανεβάσει σε ένα αυχένα και να μας ρίξει απότομα πάλι σε άγρια ρεματιά. Από εκεί και πέρα, αρχίζει να έχει καταπληκτική θέα. Σε 3:00 ώρες περίπου φτάνουμε στα Σμιξώματα όπου είναι ένα ωραίο σημείο ξεκούρασης με παχιά σκιά. Εδώ υπάρχουν δύο επιλογές. Προσοχή οι ταμπέλες που βρίσκονται πάνω στο δέντρο δεν είναι ξεκάθαρες. Το ένα μονοπάτι φεύγει αριστερά, κατηφορίζοντας κόβει τον Αώο και σύντομα συναντάει δασικό δρόμο, και λίγο αργότερα τον κεντρικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο για Βωβούσα. (Αρκετή πορεία σε άσφαλτο, αυτή η επιλογή, εκτός και αν μας περιμένει μέσο στο τέλος του δασικού).
Το άλλο μονοπάτι που διαλέξαμε, είναι η συνέχεια του Ε6, και αρχικά κινείται στο πυκνό δάσος, αλλά γρήγορα βγαίνει σε γυμνές βράχινες πλαγιές, όπου πρέπει να κόψουμε απότομες ρεματιές με φόντο τον ποταμό Αώο. Έπειτα κατηφορίζει στην κοίτη και κινείται για λίγο παράλληλα με αυτή μέσα από ποταμίσιες πέτρες και ψηλά χόρτα, σε ανύπαρκτη χάραξη. Στο σημείο αυτό συναντάμε μια πανεμόρφη τοποθεσία όπου νερό τρέχει από βράχια, ρίζες δέντρων, σχηματίζοντας παντού μικρούς καταρράκτες και μικρά ρυάκια. Στη συνέχεια το μονοπάτι μπαίνει ξανά σε πυκνό δάσος, τραβερσάρει λίγο, και ακολουθώντας πάντα τον Αώο, μας βγάζει απέναντι από το καταφύγιο-ξενοδοχείο. Άλλη μια επιλογή για μπανιό, σε αυτό το σημείο, όπου το ποτάμι δημιουργεί, μικρή λίμνη. Το δάσος τελειώνει σύντομα και βγαίνουμε σε χωράφια, εγκαταλειμμένα λιβάδια και κτίρια επεξεργασίας ξύλου. Σε λίγο το χωριό με θέα το πανέμορφο γεφύρι του, είναι ακριβώς μπροστά μας. (4:00 ώρες περίπου). Μεσημεριανή ανάπαυλα, διάβασμα, ύπνος και περισυλλογή. Έτοιμοι για τη συνέχεια.
Το άλλο μονοπάτι που διαλέξαμε, είναι η συνέχεια του Ε6, και αρχικά κινείται στο πυκνό δάσος, αλλά γρήγορα βγαίνει σε γυμνές βράχινες πλαγιές, όπου πρέπει να κόψουμε απότομες ρεματιές με φόντο τον ποταμό Αώο. Έπειτα κατηφορίζει στην κοίτη και κινείται για λίγο παράλληλα με αυτή μέσα από ποταμίσιες πέτρες και ψηλά χόρτα, σε ανύπαρκτη χάραξη. Στο σημείο αυτό συναντάμε μια πανεμόρφη τοποθεσία όπου νερό τρέχει από βράχια, ρίζες δέντρων, σχηματίζοντας παντού μικρούς καταρράκτες και μικρά ρυάκια. Στη συνέχεια το μονοπάτι μπαίνει ξανά σε πυκνό δάσος, τραβερσάρει λίγο, και ακολουθώντας πάντα τον Αώο, μας βγάζει απέναντι από το καταφύγιο-ξενοδοχείο. Άλλη μια επιλογή για μπανιό, σε αυτό το σημείο, όπου το ποτάμι δημιουργεί, μικρή λίμνη. Το δάσος τελειώνει σύντομα και βγαίνουμε σε χωράφια, εγκαταλειμμένα λιβάδια και κτίρια επεξεργασίας ξύλου. Σε λίγο το χωριό με θέα το πανέμορφο γεφύρι του, είναι ακριβώς μπροστά μας. (4:00 ώρες περίπου). Μεσημεριανή ανάπαυλα, διάβασμα, ύπνος και περισυλλογή. Έτοιμοι για τη συνέχεια.
Ακολουθούμε τον κύριο δρόμο που οδηγεί για Περιβόλι (δεν μας μπερδεύει η ταμπέλα που δείχνει προς ένα χωματόδρομο για Δίστρατο), περνάμε το κέντρο ενημέρωσης του Δρυμού, και μπαίνουμε σε χωματόδρομο (που προετοιμάζεται ήδη να γίνει πλέον ασφαλτόδρομος). Γενικά πολλοί δασικοί δρόμοι έχουν μόλις διανοιχτεί εκ νέου, μεγαλώνοντας σε πλάτος και καταστρέφοντας παλιές σημάνσεις που υπήρχαν στο δρόμο, ενώ κάποια κομμάτια μετατρέπονται σε κύριους χωματόδρομους, αλλάζοντας τις περιγραφές άλλων πεζοπόρων και του ίδιου του χάρτη.
Αμέσως όμως στρίβουμε προς δασικό που κατηφορίζει αρχικά προς το ποτάμι και τον ακολουθούμε για αρκετή ώρα. Κατόπιν, αρχίζει να ανηφορίζει συνεχώς και καθώς παίρνει ύψος αφήνοντας τον Αώο χαμηλά και κάνει μια μεγάλη στροφή, αποκτώντας την κατεύθυνση του ρέματος Στάθη. Συνεχίζουμε πάντα ανηφορικά και αρκετά πιο κάτω υπάρχει διασταύρωση δρόμων, 1:05 περίπου. Διαλέγουμε τον αριστερό κλάδο, ενώ υπάρχει και μια ταμπέλα Ε6 Δίστρατο, που δείχνει προς κατάβαση της πλαγιάς, χωρίς όμως να υπάρχουν άλλα σημάδια στην πορεία. (Είναι πιθανό να κόβει από εκεί μέσα, γιατί είναι το πρώτο προσιτό σημείο για να περάσεις το ρέμα).
Προτιμάμε να συνεχίσουμε και σε 1:20 βρίσκουμε ένα παράδρομο που κατεβάζει σε 20 μέτρα στο ρέμα Καταρράκτη και περνάει απέναντι, για να μας ανεβάσει στον κύριο δασικό δρόμο της απέναντι πλαγιάς. (Καθώς περπατάμε στον κύριο δασικό, βρίσκουμε άπλετα σημάδια Ε6 που κατεβαίνουν στο ρέμα για όσους έρχονται από Δίστρατο).
Αμέσως μετά τη στροφή, βρίσκουμε το ανοιχτό λιβάδι, με την ονομασία Παλαιομονάστηρο, όπου στην κορυφή βράχινου λοφίσκου υπάρχει τοπογραφικό. Από εδώ η θέα προς την κοιλάδα του Αώου είναι μοναδική και δεν χορταίνεις να χαζεύεις τα βουνά που την αγκαλιάζουν ένα γύρω. Σημείο κατασκήνωσης και απόλαυσης της θέας.
Αμέσως όμως στρίβουμε προς δασικό που κατηφορίζει αρχικά προς το ποτάμι και τον ακολουθούμε για αρκετή ώρα. Κατόπιν, αρχίζει να ανηφορίζει συνεχώς και καθώς παίρνει ύψος αφήνοντας τον Αώο χαμηλά και κάνει μια μεγάλη στροφή, αποκτώντας την κατεύθυνση του ρέματος Στάθη. Συνεχίζουμε πάντα ανηφορικά και αρκετά πιο κάτω υπάρχει διασταύρωση δρόμων, 1:05 περίπου. Διαλέγουμε τον αριστερό κλάδο, ενώ υπάρχει και μια ταμπέλα Ε6 Δίστρατο, που δείχνει προς κατάβαση της πλαγιάς, χωρίς όμως να υπάρχουν άλλα σημάδια στην πορεία. (Είναι πιθανό να κόβει από εκεί μέσα, γιατί είναι το πρώτο προσιτό σημείο για να περάσεις το ρέμα).
Προτιμάμε να συνεχίσουμε και σε 1:20 βρίσκουμε ένα παράδρομο που κατεβάζει σε 20 μέτρα στο ρέμα Καταρράκτη και περνάει απέναντι, για να μας ανεβάσει στον κύριο δασικό δρόμο της απέναντι πλαγιάς. (Καθώς περπατάμε στον κύριο δασικό, βρίσκουμε άπλετα σημάδια Ε6 που κατεβαίνουν στο ρέμα για όσους έρχονται από Δίστρατο).
Αμέσως μετά τη στροφή, βρίσκουμε το ανοιχτό λιβάδι, με την ονομασία Παλαιομονάστηρο, όπου στην κορυφή βράχινου λοφίσκου υπάρχει τοπογραφικό. Από εδώ η θέα προς την κοιλάδα του Αώου είναι μοναδική και δεν χορταίνεις να χαζεύεις τα βουνά που την αγκαλιάζουν ένα γύρω. Σημείο κατασκήνωσης και απόλαυσης της θέας.
4η ΜΕΡΑ ΠΑΛΑΙΟΜΟΝΑΣΤΗΡΟ-ΡΕΜΑ ΣΤΑΘΗ-ΔΙΣΤΡΑΤΟ- ΠΗΓΗ ΜΠΛΟΥΜΠΑΣΗ
Ο ύπνος ήταν λίγο περίεργος, καθώς η σκηνή είχε μια παράξενη κλίση. Ο υλοτόμος δεν μας έφερε τους καφέδες, όπως μας υποσχέθηκε, αλλά με την καλημέρα και με βιασύνη ξεκινάμε για την πορεία μας. Συνεχίζουμε το δρόμο που αφήσαμε, (με κατεύθυνση βόρεια), και είμαστε σε κύριο δασικό δρόμο. Σε διασταύρωση με άλλον που φεύγει χαμηλά δεν κατηφορίζουμε (συνεχίζουμε στον δεξιό κλάδο). Παρακάτω βρίσκουμε ξανά μια κυριότερη διασταύρωση, αλλά εμείς ανηφορίζουμε. Μπορεί η διαδρομή να βρίσκεται σε δρόμο αλλά, η θέα είναι μαγευτική. Από το σημείο αυτό εκτός από τη σήμανση Ε6, υπάρχουν και μεταλλικοί σωλήνες με κοκκινοκίτρινα ταμπελάκια. (Δυστυχώς στο δρόμο πολλά όπως προαναφέραμε έχουν καταστραφεί με τη νέα διάνοιξη του). Φτάνουμε σε πηγή διαμορφωμένη με σωλήνα, όπου γεμίζουμε τα παγούρια μας (45 λεπτά), και ύστερα σε σημείο που ο δρόμος κόβει τον αυχένα και αρχίζει να κατηφορίζει. Καθώς κατεβαίνουμε, το δάσος πυκνώνει γύρω μας Εδώ πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να βρούμε τα σημάδια για την αρχή του μονοπατιού (1:30 ώρα).
Το μονοπάτι ξεκινάει με σκαλιά φτιαγμένα από κομμάτια κορμών, αρχικά κατεβαίνει απότομα, και μετά τραβερσάρει πιο ήρεμα, χάνοντας πάντα ύψος. Το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο στα περισσότερα σημεία και η σήμανση είναι καλή. Καθώς όμως δεν υπάρχει συντήρηση, φαίνεται να έχει δασώσει αρκετά. Τραβερσάρει μια ρεματιά και βγαίνει σε βράχινη πλαγιά, ύστερα κατεβαίνει ομαλά και μας βγάζει στο ρέμα Στάθη, το οποίο και διασχίζουμε το ρέμα (υπάρχει υπόλειμμα ξύλινης γεφυρούλας). Το μονοπάτι ανηφορίζει ακριβώς απέναντι στην άλλη όχθη (ίσως τα βάτα, να μας δυσκολέψουν να το δούμε, αλλά τα σημάδια παραπέρα είναι εμφανή). Ανεβαίνουμε σταθερά και φτάνουμε σε ένα μικρό λιβάδι που φαίνεται σαν δρόμος. (Αν ερχόμαστε από την αντίθετη κατεύθυνση, ας ακολουθήσουμε το τελείωμα του δρόμου κατεβαίνοντας, μέχρι να πετύχουμε την πρώτη ταμπέλα). Ακριβώς πιο κάτω υπάρχει ένας χορταριασμένος δρόμος (τον οποίο και κόβουμε) και μια εγκαταλειμμένη στάνη. (3:00 ώρες). Το μονοπάτι φεύγει από την δεξιά πλευρά, λίγο ψηλότερα από τη ρεματιά. Μετά από μικρή ανάβαση, συναντάμε την ένωση της ρεματιά μας με άλλη που έρχεται από αριστερά. Στο πλάτωμα, ακολουθούμε την αριστερή διακλάδωση, αλλά προσοχή μόνο για μικρή απόσταση. Σύντομα αφήνουμε τη ρεματιά και ανεβαίνουμε την κοίτη στα αριστερά με σχετικά απότομη κλίση. Στο σημείο αυτό και για αρκετά μετά, η σήμανση είναι κάκιστη, και μας επιβεβαιώνει την σωστή πορεία, αλλά δεν μας καθοδηγεί πάντα. Περνάμε το ξέφωτο της κοίτης, και μπαίνουμε στο δάσος. Ανηφορίζουμε συνεχώς ακολουθώντας μια δασωμένη ράχη, που οδηγεί σε ένα μικρότερο ξέφωτο.
Από εκεί πρέπει να προσέξουμε και να διαλέξουμε την ανηφορική πορεία προς τα αριστερά, ανηφορίζοντας πάλι σε κομμάτι ρεματιάς, όπου θα μας βγάλει και πάλι σε χορταριασμένο δρόμο, 3:45, (ο οποίος είναι η συνέχεια του προηγούμενου που αφήσαμε, ενώ για όσους κατεβαίνουν δύσκολα θα βρουν το άνοιγμα του μονοπατιού). Παίρνουμε την ανηφόρα του δρόμου, και στην πρώτη στροφή, που συναντάμε, το μονοπάτι φεύγει ανηφορικά επάνω σε γυμνή αρχικά ράχη. Προσοχή η σήμανση έχει καταστραφεί από τα νερά και τις φωτιές. Ευδιάκριτο μονοπάτι δεν υπάρχει και μόνο η διαίσθηση μας σε συνδυασμό με περιγραφές του οδηγού μας μπορούμε να καταλάβουμε την πορεία του μονοπατιού. Ανηφορίζουμε στην αρχή απότομα και αμέσως μετά το μονοπάτι τραβερσάρει δεξιά. Εκεί υπάρχει σήμα Ε6 πάνω σε καψαλισμένο δέντρο.
Παρατήρηση: Από εδώ και πέρα μπαίνουμε σε καμένο δάσος, όπου καμένα κλαδιά και κορμοί μας κλείνουν το μονοπάτι, ενώ νεροσυρμές το έχουν καταστρέψει ολοσχερώς. Το κομμάτι αυτό είναι μικρό και η κατεύθυνση του, είναι η ανάβαση της πλαγιάς, όσο πιο ομαλά γίνεται, με στόχο ένα δασικό δρόμο που βρίσκεται ψηλότερα.
Μόνο για λίγο τραβερσάρει δεξιά για να περάσει κάτω από απότομα, που βλέπουμε από πάνω μας. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και λίγο παρακάτω στρίβουμε 90 μοίρες προς τα επάνω. Αφού ανηφορίσει την ράχη, τραβερσάρει ανεβαίνοντας απότομα την πλαγιά και σύντομα μας βγάζει στον δασικό δρόμο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η νέα διάνοιξη του δρόμου, έφερε επιχωματώσεις στην ράχη, κάνοντας την ανάβαση δύσκολη χωρίς μονοπάτι, και κάνοντας ακατόρθωτη την εύρεση του μονοπατιού για όσους έρχονται από Δίστρατο, καθώς δεν υπάρχει πουθενά ίχνος μονοπατιού και σήμανσης.
Κινούμαστε για λίγο στο δρόμο αριστερά (με δυτική κατεύθυνση) και τον αφήνουμε όταν συναντάμε ένα μικρό διάσελο, με ένα σκουριασμένο εικονοστάσι, χωρίς σήμανση. Από εδώ το Δίστρατο, απέχει πλέον 45 λεπτά. Κάνουμε στάση για μια ανάσα, και απολαμβάνουμε για τελευταία φορά την θέα προς την πλευρά απ’ όπου ήρθαμε.
Το μονοπάτι, ευδιάκριτό πια (και με καλή σήμανση πλέον), κατηφορίζει μέσα σε δάσος διαγώνια την ράχη και συναντάει ξανά τον δασικό δρόμο από την άλλη πλευρά του βουνού, βγάζοντας σε μια πηγή. (Να σημειώσουμε ότι η νέα διάνοιξη, πάλι έχει χαλάσει την αρχή του μονοπατιού για την αντίθετη κατεύθυνση).
Από εκεί πρέπει να προσέξουμε και να διαλέξουμε την ανηφορική πορεία προς τα αριστερά, ανηφορίζοντας πάλι σε κομμάτι ρεματιάς, όπου θα μας βγάλει και πάλι σε χορταριασμένο δρόμο, 3:45, (ο οποίος είναι η συνέχεια του προηγούμενου που αφήσαμε, ενώ για όσους κατεβαίνουν δύσκολα θα βρουν το άνοιγμα του μονοπατιού). Παίρνουμε την ανηφόρα του δρόμου, και στην πρώτη στροφή, που συναντάμε, το μονοπάτι φεύγει ανηφορικά επάνω σε γυμνή αρχικά ράχη. Προσοχή η σήμανση έχει καταστραφεί από τα νερά και τις φωτιές. Ευδιάκριτο μονοπάτι δεν υπάρχει και μόνο η διαίσθηση μας σε συνδυασμό με περιγραφές του οδηγού μας μπορούμε να καταλάβουμε την πορεία του μονοπατιού. Ανηφορίζουμε στην αρχή απότομα και αμέσως μετά το μονοπάτι τραβερσάρει δεξιά. Εκεί υπάρχει σήμα Ε6 πάνω σε καψαλισμένο δέντρο.
Παρατήρηση: Από εδώ και πέρα μπαίνουμε σε καμένο δάσος, όπου καμένα κλαδιά και κορμοί μας κλείνουν το μονοπάτι, ενώ νεροσυρμές το έχουν καταστρέψει ολοσχερώς. Το κομμάτι αυτό είναι μικρό και η κατεύθυνση του, είναι η ανάβαση της πλαγιάς, όσο πιο ομαλά γίνεται, με στόχο ένα δασικό δρόμο που βρίσκεται ψηλότερα.
Μόνο για λίγο τραβερσάρει δεξιά για να περάσει κάτω από απότομα, που βλέπουμε από πάνω μας. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και λίγο παρακάτω στρίβουμε 90 μοίρες προς τα επάνω. Αφού ανηφορίσει την ράχη, τραβερσάρει ανεβαίνοντας απότομα την πλαγιά και σύντομα μας βγάζει στον δασικό δρόμο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η νέα διάνοιξη του δρόμου, έφερε επιχωματώσεις στην ράχη, κάνοντας την ανάβαση δύσκολη χωρίς μονοπάτι, και κάνοντας ακατόρθωτη την εύρεση του μονοπατιού για όσους έρχονται από Δίστρατο, καθώς δεν υπάρχει πουθενά ίχνος μονοπατιού και σήμανσης.
Κινούμαστε για λίγο στο δρόμο αριστερά (με δυτική κατεύθυνση) και τον αφήνουμε όταν συναντάμε ένα μικρό διάσελο, με ένα σκουριασμένο εικονοστάσι, χωρίς σήμανση. Από εδώ το Δίστρατο, απέχει πλέον 45 λεπτά. Κάνουμε στάση για μια ανάσα, και απολαμβάνουμε για τελευταία φορά την θέα προς την πλευρά απ’ όπου ήρθαμε.
Το μονοπάτι, ευδιάκριτό πια (και με καλή σήμανση πλέον), κατηφορίζει μέσα σε δάσος διαγώνια την ράχη και συναντάει ξανά τον δασικό δρόμο από την άλλη πλευρά του βουνού, βγάζοντας σε μια πηγή. (Να σημειώσουμε ότι η νέα διάνοιξη, πάλι έχει χαλάσει την αρχή του μονοπατιού για την αντίθετη κατεύθυνση).
Από εδώ και πέρα περπατάμε πάνω στο δρόμο, έχοντας θέα τον Σμόλικα. Περνάμε την εκκλησία. Κατεβαίνουμε και βγαίνουμε στην πάνω άκρη του χωριού. Σύνολο ωρών με στάσεις από Παλαιομονάστηρο: 4:30 ώρες.Πραγματοποιούμε μεγάλη στάση, ο ήλιος κοντεύει να μεσουρανήσει και η ζέστη ετούτη την ημέρα αφόρητη. Βρίσκουμε μια καφετέρια, όπου αράζουμε στην κυριολεξία. Από εκεί μαθαίνουμε για το μπακάλικο του χωριού, όπου πρέπει να χτυπήσεις το κουδούνι σπιτιού για να ψωνίσεις. Η ιδιοκτήτρια είναι ευγενική και φιλόξενη, μέχρι που μας κέρασε μπύρες και τυρί.
Αργά απόγευμα, αποφασίζουμε να κινηθούμε προς την συνέχεια του μονοπατιού για Σαμαρίνα. Ακολουθούμε τον ασφαλτόδρομο με κατεύθυνση Βασιλίτσα-Γρεβενά. Στην αρχή περπατάμε για αρκετή ώρα στον δρόμο. Συνεχίζουμε περνώντας τα ιχθυοτροφεία πέστροφας, ενώ απέναντι φαίνεται ο σκουπιδότοπος του χωριού που φαίνεται να καίει κάπως ανεξέλεγκτα. Να δούμε πόση τύχη θα έχει αυτό το δάσος. Πόσες φωτιές δεν ξεκινάνε από παρόμοιες χωματερές; Περνάμε μια μεγάλη κατάληξη ρεματιάς, κατόπιν ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει απότομα με πολλές στροφές. Αφήνουμε κάποιες στάνες στα αριστερά μας, και καθώς ο δρόμος φαίνεται να κινείται ευθεία κάπως ομαλά, (υψόμετρο γύρω στα 1200 μέτρα), φεύγει ένας μικρός υλοτομικός δρόμος, που διακρίνεται πλέον ως μεγάλο μονοπάτι. Εκεί υπάρχουν δύο σημάδια Ε6 για να δείξουν την αρχή του μονοπατιού και λίγο πιο πέρα τα κολωνάκια με τα κοκκινοκίτρινα σημάδια. (Χρόνος-1:10)
Μπαίνουμε σε πυκνό δάσος, και κινούμαστε βόρεια και φτάνουμε σε ένα ξέφωτο, όπου χάνονται και τα σημάδια. Δεν κατηφορίζουμε σε καμία περίπτωση, αλλά κινούμαστε δεξιά και λίγο πιο πάνω βρίσκουμε σήμανση και την συνέχεια του δρομο-μονοπατιού. Από εδώ και πέρα η κίνηση είναι τραβέρσα των πλαγιών του βουνού και κίνηση παράλληλε με το ποτάμι, κάτω χαμηλά. Συνεχώς τραβερσάρει πλαγιές και κόβει ράχες. Γενικά η σήμανση είναι μέτρια έως καλή, και με λίγη προσοχή θα μας καθοδηγήσει σωστά. Προσοχή μονάχα, σε πολλά κοψίματα ρεματιών, το μονοπάτι έχει φύγει εντελώς και υπάρχουν μικρά αλλά σχετικά ανοιχτά περάσματα.
Μπαίνουμε σε πυκνό δάσος, και κινούμαστε βόρεια και φτάνουμε σε ένα ξέφωτο, όπου χάνονται και τα σημάδια. Δεν κατηφορίζουμε σε καμία περίπτωση, αλλά κινούμαστε δεξιά και λίγο πιο πάνω βρίσκουμε σήμανση και την συνέχεια του δρομο-μονοπατιού. Από εδώ και πέρα η κίνηση είναι τραβέρσα των πλαγιών του βουνού και κίνηση παράλληλε με το ποτάμι, κάτω χαμηλά. Συνεχώς τραβερσάρει πλαγιές και κόβει ράχες. Γενικά η σήμανση είναι μέτρια έως καλή, και με λίγη προσοχή θα μας καθοδηγήσει σωστά. Προσοχή μονάχα, σε πολλά κοψίματα ρεματιών, το μονοπάτι έχει φύγει εντελώς και υπάρχουν μικρά αλλά σχετικά ανοιχτά περάσματα.
Το μονοπάτι πλέον έχει πάρει αρκετό ύψος και βλέπουμε ξαφνικά ράχη που κατεβαίνει στο ποτάμι κάνοντας ένα μεγάλο πλάτωμα. Προς τα εκεί θα κινηθούμε αφού φτάσουμε στην πηγή Μπούλμπαση, όπου ένα κεραυνοβολημένο δέντρο έχει πέσει και έχει σκεπάσει το μέρος. Εκεί ανεφοδιαζόμαστε σε νερό και προσεκτικά κατηφορίζουμε προς το ξέφωτο. (Δεν συνεχίζει πλέον η τραβέρσα βόρεια). Αμέσως φτάνουμε και απολαμβάνουμε την καταπληκτική θέα, και μαγική τοποθεσία από κάθε άποψη. (Χρόνος 2:30 ώρες)
Σε τούτο το μέρος του δώσαμε το όνομα «Το μπαλκόνι του Σμόλικα», ενώ του αφιερώσαμε και μια μέρα παραπάνω. Κρεμάσαμε αιώρα και λιώσαμε στην σκιά του. Τα μαυρόπευκα εδώ είναι γιγάντια, ενώ τα χτυπημένα από κεραυνούς συμπληρώνουν το απόκοσμο τοπίο.
Σε τούτο το μέρος του δώσαμε το όνομα «Το μπαλκόνι του Σμόλικα», ενώ του αφιερώσαμε και μια μέρα παραπάνω. Κρεμάσαμε αιώρα και λιώσαμε στην σκιά του. Τα μαυρόπευκα εδώ είναι γιγάντια, ενώ τα χτυπημένα από κεραυνούς συμπληρώνουν το απόκοσμο τοπίο.
ΜΕΡΑ ΔΙΑΛΕΙΜΑΤΟΣ-ΑΝΑΒΑΣΗ ΓΙΑ ΓΟΜΑΡΑ
Την μέρα αυτή όπου απλά είχαμε αράξει, η πρόταση μας είναι μια βόλτα στην κοντινότερη κορφή, σε μια απλή σχετικά διαδρομή. Από την πηγή Μπούλμπαση, ανεβαίνουμε όλη την απότομη πλαγιά, και φτάνουμε σε μεγάλο λιβάδι πλατό. Ακολουθούμε την δασωμένη ράχη, βάζοντας στόχο μια ψευτόκορυφή ευθεία μας. Συμφωνα με το χάρτη κινούμαστε στην ομαλή ράχη που ακούει στο όνομα Παπαδοράχη. Δεν υπάρχουν καθόλου απότομες κλίσεις από το σημείο τούτο και πέρα. Από την δασωμένη ράχη φαίνεται το Δίστρατο, η Βασιλίτσα και όλη αυτή η πλευρά. Ακολουθούμε πάντα τη ράχη και φτάνουμε στο σημείο όπου συναντιεται η Παπαδοράχη με την απέναντι απόληξη του βουνού. Κινούμαστε πάντα ανατολικά, και μέσα από αραιή βλάστηση. Μετά το ραχοσυνάντηση το μονοπάτι κατηφορίζει ελάχιστα. Εδώ συναντήσα ένα βοσκό, που με φόρτωσε τις αρκουδοιστορίες του. (Η κατασκήνωση μας ήταν δίπλα σε αρκουδομάνα).
Στο σημείο αυτό, υπάρχει ένα εμπόδιο βράχων μπροστά μας, που το τραβερσάρουμε από την αριστερή πλευρά του. Ακολουθούμε το γιδομονόπατο για λίγο, βγαίνουμε σε ένα μικρό αλπικό λιβάδι, και από εδώ ανηφορίζουμε πια συνεχώς για την κορυφή. Φτάνουμε στην κορυφή, όπου υπάρχει τσιμεντένιο φυλάκιο, και πιο πέρα το τριγωνομετρικο. Λίγο πιο κάτω φαίνεται ο δρόμος που ενώνει τα Γρεβενά με το Δίστρατο, σε ένα διάσελο που οδηγεί ομαλά προς τη Βασιλίτσα. Η επιστροφή είναι από τα ίδια, προσέχοντας μονάχα, να ακολουθήσουμε την Παπαδοράχη, την πιο ακριανή από τις δύο. (Όλη η διαδρομή- 2:45, χωρίς σακίδια).
Στο σημείο αυτό, υπάρχει ένα εμπόδιο βράχων μπροστά μας, που το τραβερσάρουμε από την αριστερή πλευρά του. Ακολουθούμε το γιδομονόπατο για λίγο, βγαίνουμε σε ένα μικρό αλπικό λιβάδι, και από εδώ ανηφορίζουμε πια συνεχώς για την κορυφή. Φτάνουμε στην κορυφή, όπου υπάρχει τσιμεντένιο φυλάκιο, και πιο πέρα το τριγωνομετρικο. Λίγο πιο κάτω φαίνεται ο δρόμος που ενώνει τα Γρεβενά με το Δίστρατο, σε ένα διάσελο που οδηγεί ομαλά προς τη Βασιλίτσα. Η επιστροφή είναι από τα ίδια, προσέχοντας μονάχα, να ακολουθήσουμε την Παπαδοράχη, την πιο ακριανή από τις δύο. (Όλη η διαδρομή- 2:45, χωρίς σακίδια).
5η ΜΕΡΑ ΠΗΓΗ ΜΠΟΥΛΜΠΑΣΗ-ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ-ΣΑΜΑΡΙΝΑ
Από τον αυχένα που έχουμε κατασκηνώσει, κατηφορίζουμε ελαφρώς και στην συνέχεια τραβερσάρουμε φτάνοντας σε μια ξερή ρεματιά με υπόλειμμα γεφυρούλας, και αμέσως σε νερό τρεχούμενο με γεφυράκι υπό διάλυση. Εκεί κάπου χάνεται η σήμανση για λίγο. Ανηφορίζουμε την κοίτη και αμέσως στρίβει αριστερά και τραβερσάρει την πλαγιά. Το μονοπάτι στα περισσότερα σημεία είναι καλογραμμένο, και σε ελάχιστες θέσεις είναι δυσδιάκριτο, αλλά και πάλι η σήμανση είναι ικανοποιητική.
Βγαίνουμε σε αυχένα, και συνεχίζουμε την τραβέρσα, αλλά το μονοπάτι πλέον κατηφορίζει, κατεβαίνει απότομα μια ρεματιά κάνοντας καγκέλια, και μπαίνει σε πυκνό δάσος. Σε τούτο τη δασωμένη ράχη, το μονοπάτι χάνει ύψος απότομα. Έπειτα μια νέα στροφή, αρχίζοντας πάλι να τραβερσάρει την επόμενη πλαγιά εκ νέου. Όταν προβάλει στο τέλος της ράχης, όπου η βλάστηση είναι αραιή, εμείς έχουμε θέα πλέον προς την κοιλάδα του μοναστηριού της Σαμαρίνας. Διακρίνεται πέρα μακρυά ένα μεγάλο ξέφωτο, και μια εκκλησία που φαίνεται σαν απλό οίκημα από μακρυά. (1:00 ώρα, από την πηγή).Το καλοχαραγμένο μονοπάτι αρχίζει να κατεβαίνει σταθερά, και φτάνοντας σε μεγάλη σάρα, την κατεβαίνει κόβοντας τη 2-3 φορές, και μπαίνει έπειτα πάλι σε δάσος. Κατηφορίζουμε ομαλά, κόβουμε μια μικρή ρεματιά με υπόλειμμα γεφυρούλας, περνάμε κάτω από μικρό λιβάδι και κατεβαίνουμε ξύλινα σκαλοπάτια προς το ποτάμι. Σήματα παντού, βοηθητικά για όσους ανεβαίνουν. Τελικά καταλήγουμε στο ποτάμι της Σαμαρίνας (χρόνος 1:30 ώρα).
Φτάνοντας στο ποτάμι υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε το μονοπάτι, καθώς δεν υπάρχει πουθενά σήμανση για όσους κατεβαίνουν και η χάραξη μπερδεμένη με γιδομονόπατα. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να περάσουμε γέφυρα, αλλά το μόνο που βρίσκουμε είναι οι βάσεις της γέφυρας, και απομεινάρια στην κοίτη πιο κάτω. Άρα κόβουμε το ποτάμι της Σαμαρίνας και κινούμαστε κόντρα στη ροή του νερού, δίπλα στο ποτάμι. (Ξεθωριασμένο σήμα Ε6 σε βράχο πιο κάτω). Λίγα μέτρα πιο κάτω, θα δούμε στα αριστερά μας σκαλοπάτια να ανηφορίζουν. Τα ακολουθούμε προς τα επάνω και βρίσκουμε ξανά το μονοπάτι και τα σημάδια. Απότομη ανάβαση μας βγάζει γρήγορα σε δασικό δρόμο. Κινούμαστε προς τα επάνω, και λίγο παρακάτω καθώς ο δρόμος κάνει αριστερή στροφή, βγαίνουμε από το δρόμο και κόβουμε μέσα από το λιβάδι, δίπλα από στάνες. Κινούμαστε ακαθόριστα, με στόχο την εκκλησία-οίκημα.
Αφήνουμε το δρόμο της εκκλησίας, ανεβαίνουμε τον κεντρικό δρόμο, και στην διασταύρωση πάμε δεξιά (η άλλη πάει για Δίστρατο, μέσα από τις πλαγιές του Σμόλικα.) Ο δρόμος μας βγάζει στο χωριό, χωρίς περαιτέρω σήμανση, χαμένη ίσως από τη νέα διάνοιξη, συναντάμε εικονοστάσι των Αγίων Θεοδώρων ,και έπειτα ένα μικρό εικονοστάσι για πεσόντα αξιωματικό του ελληνοιταλικού πολέμου. Σημάδια για όσους έρχονται ανάποδα, καθώς, δεν υπάρχει κάποια ταμπέλα από Σαμαρίνα. Ο δρόμος βγάζει στο νεκροταφείο του χωριού, και έπειτα στο κέντρο του χωριού. Στόχος μας η κεντρική πλατεία, για να απολαύσουμε την παχιά σκιά. Η διαδρομή μπορεί να συνεχιστεί προς την πλευρά πλέον του Γράμμου. Δυστυχώς, οι μέρες τελειώνουν και η πορεία στην Βόρεια Πίνδο πρέπει να κλείσει σε αυτό το σημείο. Διαδρομές πάντα αρχίζουν, χωρίς να τελειώνουν. Μέχρι την επόμενη φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου