Ο κύκλος με τα Νησιά

Ο καιρός ανοίγει, και λέω να αφήσω για λίγο τα βουνά. Κατεβαίνω σιγά σιγά προς την παραλία για να καβαλήσω τα κύματα, όχι με πανί αλλά με μια τρελομηχανή. Έτοιμος να κυνηγήσω τον άνεμο, έτοιμος να φύγω προς την κατεύθυνση του καλοκαιριού. Τα χειμερινά να καούν στην πυρά που θα ανάψω. Φωτιά και στα όνειρα, που ίσως την σβήσω μεσοπέλαγα με μια βουτιά.
Με σοροκάδα ξεκίνησε και τούτο το ταξίδι, και τα μπουγάζια όλα αλλάζουν φορά. Δευτερόπριμα ο καιρός, και χοροπηδά μέχρι και η καρδιά μου. Τα ακρωτήρια αποκτούν ονόματα, και γίνονται τόποι συνάντησης. Στον Τάμελο στάση για αναδιάταξη του στόλου, στον Κέφαλο χαζεύοντας το κάβο Ντόρο να γελά πονηρά, και στον Κόρακα μια ανάμνηση από τα παλιά, παπού να είσαι καλά.

Μέσα στη φουσκοθαλασσιά του νοτιά τρυπώνουμε και πετάμε πάνω στην επιφάνεια, ανάλαφροι σαν τις ελαφρόπετρες που "έσπασαν" στα ξόρκια της αρμύρας, κι επιπλέουν σαν φελλοί. Η θάλασσα με χαιρετάει, τη χαϊδεύω και μου υπόσχεται παλάτια στην άμμο και πριγκίπισσες από κοράλια. Το απέραντο γαλάζιο γλυστράει στο μυαλό, του δίνει μια σπρωξιά και έπειτα το ρίχνει στο γυαλό. Με τέτοιες εικόνες όλα τ' άλλα χρώματα σβήνουν και μένει το ταξίδι μέσα από τα κυκλαδονήσια.
Μια στάση για καφέ στο βράχο της Ηρακλειάς, τέσσερα καραφάκια στα όρθια στο Κουφονήσι, και κολύμπι στην Σχοινούσα. Ο ήλιος προλαβαίνει να μας στολίσει με τα δικά του σημάδια, το ρακί αρχίζει και δίνει μια ώθηση στις σκέψεις να βρουν διέξοδο, το πρόσωπο χαμογελάει ειλικρινά ετούτη τη φορά. Διακοπές μέσα στο Μάη,το καλοκαίρι ξεκινάει χαλαρά και δεν πρέπει να το αφήσω να φύγει.
Μαζί με μια καλή παρέα βουλιάζω στην άμμο, φυλλομετρώντας τα σύννεφα και η θάλασσα ζεσταίνεται συνέχεια. Πόσες φορές θα μπείτε μέσα, βρε σείς παιδιά; Με δανεικό μαγιό, τίποτα δεν μας κρατάει για άλλη μια. Σε αυτήν την ακρογιαλιά χάσαμε τα μυαλά. Όλη η δύναμη σε μια ρακετιά, θέλοντας να πετύχω το ρολόι. Ελπίζω να σταματήσω τον χρόνο και να μείνω μετέωρος σε τούτη την γωνιά.

Το αυτοκίνητο χωρίς ρόδες μας πηγαίνει μακρυά. Επόμενη στάση στάνη, ποιος ακολουθεί; Ποιους θα πάρει την επόμενη φορά; Ένα δρομολόγιο μέσα στα έρημα βουνά, καθώς ο ήλιος γλυστράει δυτικά. Μην μας ρίξεις στο σκοτάδι, άλλη μια ρακί για να δω καθαρά. Κι ετούτη η μπίρα, κάπως βρέθηκε στο χέρι. Το μυαλό εκρυγνήται, το Mala Vida παίζει δυνατά. Όχι, δεν μπορείς να αντισταθείς πλέον, κάψιμο μέχρι να πέσεις από κάτω και να κλείνεις τις αναμνήσεις στο κατώφλι.

Μην αλλάξεις τον ρυθμό, το έχεις βρει και όλη η νύχτα φωτίζεται από τον Αντάρη. Ο καιρός αλλάζει, τα δάκρυα σκουριάζουν. Ποιος θέλει να επιστρέψει; Αφήστε μας εδώ, μην μας ξυπνήσετε ακόμα, έχω να βουτήξω στα βαθιά. Βοριάς φυσάει, ή φεύγουμε τώρα ή θα μείνουμε κάποιες μέρες αναγκαστικά. Με μισή καρδιά παίρνουμε την πορεία επιστροφής.
Μαζεύω δύναμη, μαζεύω ενέργεια και με ένα αλμά πηδάω πάνω από τα κύματα, βουτιά στο νερό, ανάδυση από το απύθμενο κενό. Με λαθρεπιβάτη την ψυχή έκλεψα εικόνες του καλοκαιριού και χόρεψα σαν τον τρελό. Πλέοντας στα ανοιχτά αρχίζω και ξεχνώ. Στο κάβο Ντόρο πάλεψα με τις σκιές, και προσπάθησα να τις αφήσω να παραδέρνουν μέχρι να τις μαζέψει ο επόμενος.

Πριν πιάσουμε ρότα για το επόμενο νησί, μύριζω την μυρωδιά του ανέμου, κοιτάω πρώτα από που φυσά. Άσε καπετάνιε τα λιμάνια, η στεριά μας στραγγαλίζει ψυχικά. Στρίβω προς την επόμενη φουρτούνα, και τα βράχια με κοιτάζουνε ερωτικά...