Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα από τα Χαμένα Κομμάτια

Μας παρέσυρε η καλοσύνη των ξένων και μένει το σώμα μας καρφωμένο στην γη, αλλά ανθίζει μαζί με τα κυκλάμινα, αλλάζει χρώματα μαζί με τα φθινοπωρινά φύλλα, υπόδεχεται γεμάτο χαρά την βροχή. Δεν θα παρασυρθώ, τουλάχιστον όχι πολύ! Θα βγω να μαζέψω χόρτα, θα βγω να περπατήσω σε λασπωμένα μονοπάτια, να κολυμπήσω σε θολές θάλασσες, θα αρχίσω τις ανάποδες κολοτούμπες...
Το μεγάλο ταξίδι ματαιώνεται, μέχρι να μαζέψω τα κομμάτια του παζλ. Θυμάμαι κάποια πεταμένα στις αίθουσες των πόνων, μερικά σε γελαστές παραλίες, κι ακόμα περισσότερα βρίσκονται διάσπαρτα ανάμεσα σε νησιά, σε μεθύσια, σε φωτιές... Όμως από που πρέπει να ξεκινήσω, σε ποιους τόπους πρέπει να ψάξω τα χαμένα μέρη, σε ποιες αγωνίες πρέπει να κρύψω τα καινούρια όνειρα; Και αναρωτιέμαι πόσα κομμάτια να λείπουν τελικά. Το παράθυρο ανοίγει κι ένα κρύο ρεύμα με ξυπνάει.


Χρειάζεται μεγάλη αρκετή δόση τρέλας για να επιβιώσεις στους καιρούς που ξημερώνουν και φέρνουν σκοτάδια, μεγάλη αντοχή για να κολυμπήσεις στα βαθιά νερά χωρίς να κρυώσεις, γερό στομάχι για τόσες πέτρες που σερβίρουν ως αναγκαιότητα... Χρειάζεται γερή δόση ελπίδας για να ειπωθεί η πολυπόθητη λέξη και κανένας δεν είναι έτοιμος να πιστέψει σε αυτήν. Η θάλασσα είναι ακύμαντη, κι όμως σκόπελοι φυτρώνουν ολούθε, καράβια βουλιάζουν αύτανδρα, πνιγμένοι παντού, αλλά όσο δεν υπάρχει φουρτούνα ο καθένας συνεχίζει ανέμελος χωρίς να κοιτάει τι συμβαίνει τριγύρω του. Ποιος είναι έτοιμος να βουτήξει μέσα στην μαύρη τρύπα, χωρίς να ξέρει που θα καταλήξει;


Κι όμως οι νύχτες τυλίγονται γύρω μου με ένα όμορφο άρωμα και μου δίνουν ώθηση να αφεθώ στα κύματα των σιωπηλών αναζητήσεων. Ανακατεύω το χρόνο στην διαλεκτική της τρέλας, σκαρφαλώνω και πάλι σε κακοτράχαλες σκέψεις και δαγκώνω χωρίς φόβο τα δευτερόλεπτα με την μασέλα των μελλοντικών αποτυχιών μου. Προσφέρω ένα χορό σε εκείνη που μου ψιθυρίζει στο ρυθμό των αστεριών, στα χέρια που ξεμπλέκουν τους ιστούς υφασμένους από τις αράχνες των σημαδέμενων πόθων.
"Κοίτα ψηλά, κοίτα πως το φεγγάρι αλλάζει χρώματα, κοίτα τον Δία πως μας εποφθαλμιά, άκου την μουσική που έρχεται από μακρυά".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου