Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Κυλιόμενες Πέτρες

Το λάστιχο φουσκώνει και ξεφουσκώνει, μα το ρημάδι συνεχίζει και πηγαίνει. Και πότε αποφασίζει να παραδώσει το πνεύμα; Μα φυσικά λίγο πριν το μεγάλο ταξίδι... Μήπως να μείνεις πίσω; Μάλλον, δεν θα είσαι με τα καλά σου, όπως και να το σκέφτηκες. Τρέχα μες στην ζέστη, τηλεφώνα στο καταμεσήμερο πάνω, βρες σταυρό, βρες κλειδί άλεν, βρίσε και ξεθύμανε για την κακή σου τύχη και την χαζή σου προνοητικότητα. Μόνος σου την έφτιαξες, ξεβίδωσε τώρα για να μην βιδωθείς.
Η θερμοκρασία ανεβοκατεβαίνει, το νερό χάνεται στο δρόμο, αλλά όσο αερίζεται υπάρχει μια σχετική ικανοποιητική ένδειξη. Μόνο εσύ αντέχεις να ψήνεσαι, τούτο το σαράβαλο μην το ζορίζεις, γιατί μπορεί να τηγανίσει αυγά. Στάση για ξεκούραση, στάση για να χαλαρώσει η μηχανή, που φαίνεται να μην ακολουθεί πιστά. Βλέπεις μπροστά το βουνό, μεγάλη ανηφόρα πρέπει να διαβείς. Οδηγέ, θα φτάσουμε τελικά; Χμ...


Τουλάχιστον, ρίξε μου λίγο φως για να βλέπω τις στροφές. Όχι δεν εννοώ να ανοίξεις το φακό, εννοώ να ανάψεις τους προβολείς. Με τέτοια λάμψη θα βγάλεις τα μάτια σου, διακρίνοντας τις σκιές των πραγμάτων. Όμως, πιο δυνατά δεν έχει, οι "σκάλες" κατρακύλησαν και ο μόνος φωτισμός που μένει είναι το μισοφέγγαρο...
Με τέτοια πορεία γράφεται ιστορία, πως τούτο το ρημάδι δεν τους άφησε ήσυχους λεπτό. Μα πριν λιώσεις στην παραλία, δώσε προσοχή σε τούτο το φωτάκι. Κάτι μυρίζει ή μήπως είναι ιδέα σου; Το φρένο μοιάζει να αρνείται τη συνεργάσια και στέλνει κόκκινο σήμα στο καντράν. Αλλά μην ανησυχείς διόλου, αφού όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί που θέλεις να πας...
Τώρα που βγήκαν όλα τα προβλήματα, μπορούμε να κοιμηθούμε πλέον ήσυχοι. Αλλά όταν μας αφήσει στην μέση του δρόμου χωρίς λόγο κι αφορμή, θα είναι σε μια άλλη κρίσιμη στιγμή. Αρκεί μην τύχει και χάσεις το καράβι, γιατί τότε θα τελειώσει η υπομονή και θα το πετάξεις στην θάλασσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου