Αφού μας λένε ότι βουλιάζουμε, είπα κι εγώ να πάρω τα δικά μου μέτρα μου, κι έτσι πήρα "βάρκα". Αλλά επειδή λεφτά για βενζίνη δεν υπάρχουν, την διάλεξα με κουπί. Όσο μπορώ να τρώω και να περπατάω, θα μπορώ και να κωπηλατώ και να επιπλέω. Ας το ρίξουμε στην πλάκα, για να ξεφύγουμε από το "τέλος του κόσμου", που μας πλασάρουν οι επαγγελματίες καταστροφολόγοι (με το αζημίωτο φυσικά).
Με διάθεση κόντρα στον καιρό ανεβάζω εικόνες από την βαρκούλα μου, που την βάφτισα πρώτα στο γλυκό νερό, κι αργότερα σε θαλασσινό. (Ευχές δεχόμαστε ακόμα). Με το "Τσιπουράκι" στο πέλαγος, όλο και κάπου θα φτάσω, αρκεί να υπάρχει διάθεση για κουπί, και διάθεση για απόλαυση της διαδρομής.
Κι έτσι κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες της δουλείας (από όπου κι αν προέρχεται αυτή), θυμάμαι και θυμίζω ότι η άνοιξη έχει μπει πλέον για τα καλά, δηλαδή ευκαιρία να πάρουμε πάλι τα όρη και τα βουνά, λίμνες και θάλασσες.
Ένα γέλιο θα τους θάψει., σκέφτομαι και κωπηλατώ... Οι παλιότεροι θα το λέγαν αλλιώς: "Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν".
Κι έτσι κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες της δουλείας (από όπου κι αν προέρχεται αυτή), θυμάμαι και θυμίζω ότι η άνοιξη έχει μπει πλέον για τα καλά, δηλαδή ευκαιρία να πάρουμε πάλι τα όρη και τα βουνά, λίμνες και θάλασσες.
Ένα γέλιο θα τους θάψει., σκέφτομαι και κωπηλατώ... Οι παλιότεροι θα το λέγαν αλλιώς: "Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν".
Βαρκούλες αρμενίστε και ταξιδέψτε όσο σας παίρνει ακόμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε καλοτάξιδη, με πολλές θαλασσοταρχασές και τρελά μποφόρ...