Παραβολική Τροχιά

Είναι οι μέρες που δεν σταματάνε να γυρίζουν το κορμί σου γύρω από τον άξονα της βρώμικης πόλης. Άγνωστο γιατί, αλλά περιφέρεται σαν σακί με πατάτες φορτωμένο σε μια τυχαία λεωφορειακή γραμμή που υποτίθεται ότι μεταφέρει ανθρώπινες φιγούρες, πηγαίνοντας από την αφετηρία στο τέρμα και τούμπαλιν. Αναζητάει την τρέλα της κίνησης σε προδιαγεγραμμένες πορείες.
Εντωμεταξύ, το μυαλό βρίσκεται παρατημένο σε κάποιο σταθμό μετρό και περιμένει να επιβιβαστεί για ένα κόσμο που έχει φτιάξει το ίδιο. Κάπου χάνεται σχεδιάζοντας υπόγεια δίκτυα, κάπου βρίσκεται ανοίγοντας τρύπες για να πάρει αέρα και φως. Αυτό όμως τριγυρίζει μονάχο του, χωρίς άξονες και αρμονικές τροχιές. Σε κάθε βήμα αυτοσχεδιάζει, σε κάθε καινούρια στροφή δοκιμάζει, σε κάθε απάντηση αλλάζει την ερώτηση.
Και έτσι διχοτομημένο, σε χαζεύουν τα σύννεφα να ροκανίζεις την πίτα του χρόνου σου, ενώ μετράς τις ψιχάλες που σου αφήνουν αργά να κυλήσουν στα παραμύθια σου. Στάλα με την στάλα, οι μορφές των ονείρων σου σμιλεύονται σε μια αδιανόητη ροή χρόνου. Κάθε φορά νομίζεις ότι έχεις κατανοήσει το σχήμα, και κάθε φορά μεταμορφώνεται μπροστά στα μάτια σου σε μια νεα εικόνα. Οι σταλακτίτες δεν γίνονται σε μια μέρα, άσε την υπομονή να δουλέψει και θα δεις το νέο σχήμα να ξεπροβάλλει μέσα στην υγρασία του μέλλοντος. Αυτή τη φορά η βροχή σε κυνηγάει με διάθεση παιχνιδιού.
Η σταγόνα που σβήνει τη δίψα σου με τον πιο γλυκό και βασανιστικό χάδι έρχεται τελευταία, αφήνοντας την στραβή καμπούρα σου να τραγουδά χαρούμενα κόντρα σε όλους τους καιρούς. Μα οι δρόμοι στέκουν άδειοι τις ώρες που γυρίζεις, κι όμως οι κάδοι είναι όλοι γεμάτοι. Κάποιοι ζουν σε αυτή την γειτονιά, αλλά κινούνται τόσο αθόρυβα που νομίζεις ότι δεν υπάρχουν παρά μονάχα τα σκουπίδια τους. Από ποιον θέλουν να κρυφτούν όλοι τούτοι; Μήπως τους περιτριγυρίζει κάποιος φόβος, ή μήπως κλειδώνονται απλώς στην τρύπα τους, για να χωθούν στα τηλεοπτικά μαγειρία με την ησυχία τους.
Ίσως και να αποκοιμιούνται μπροστά της με ένα μήλο στο στόμα, έτοιμοι για να μπουν στο φούρνο. Αρκεί να γίνει προσεκτικά και να ψηθούν σε χαμηλή φωτιά, ώστε να μην ξυπνήσουν. Κι αυτοί που βρίσκονται απέξω και παρατηρούν το ψήσιμο... ας μην αναρωτιούνται καλύτερα, αλλά ας βοηθήσουν να καθαρίσουν τις πατάτες και τα κρεμμύδια για να βγει τέλειο το ψητό.
Το μυαλό συνεχίζει να περιφέρεται στον απροσδιόριστο χώρο μεταξύ τρέλας και ανυπομονησίας, και ψάχνει για την τέλεια αμφιβολία που θα καταπιεί την αμέσως προηγούμενη, πριν προλάβει να αντιμιλήσει η επόμενη. Είναι οι μέρες που μαζεύονται οι βεβαιότητες σε ένα άδειο σακί, και μοιράζονται στον άνεμο με την υπόσχεση της επόμενης ανατροπής.
Ήρθε η ώρα να μετρήσεις τις δυνάμεις σου μαζεύοντας τα πετραδάκια, υπολείμματα που σμίλεψε κατά λάθος ο χρόνος, και τα ψίχουλα, που έπεσαν από την πίτα σου όταν την μασούλαγες απρόσεκτα. Κι άσε τους άλλους να βγάζουν τα σκουπίδια τους βόλτα.